اثر یک دوره تمرین هوازی بر شاخص‌های عملکرد اندوتلیالی زنان یایسه مبتلا به پرفشار خونی

پیش زمینه و هدف: افزایش سن و فقدان تولید استروژن پس از یایسگی، با افزایش فشارخون و اختلال عملکرد اندوتلیال همراه است. فعالیت ورزشی می‌تواند عملکرد اندوتلیال را در بیماران پرفشار خون بهبود ببخشد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر شاخص‌های عملکرد اندوتلیالی در زنان یایسه پرفشار خون می‌باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی 20 زن یایسه غیر فعال پرفشار خون پس از نمونه‌گیری به صورت در دسترس و هدفمند، به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 45 تا 60 دقیقه فعالیت هوازی ریتمیک با شدت 40 تا 60 درصد حداکثر ضربان قلب، 3 جلسه در هفته و به مدت 6 هفته بود. نمونه‌های خونی گرفته شده در قبل و پس از پروتکل تمرینی، برای سنجش مولکول‌های چسبان بین سلولی-1، مولکول‌های چسبان سلول عروقی-1 و e- سلکتین آنالیز شدند. یافته‌ها: پس از 6 هفته تمرین هوازی، سطوح مولکول‌های چسبان بین سلولی-1 در گروه تمرین هوازی کاهش معنی‌داری یافت (001/0=p). اما سطوح مولکول‌های چسبان سلول عروقی-1 و e- سلکتین در زنان تمرین کرده نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی‌داری نیافت. به علاوه فعالیت ورزشی مزمن با کاهش معنی‌دار فشارخون سیستولی و دیاستولی در گروه تمرین هوازی همراه بود(به ترتیب 001/0=p و 015/0= p). نتیجه‌گیری: فعالیت بدنی به عنوان یک روش غیر دارویی مناسب می‌تواند سبب کاهش فشارخون و کاهش مولکول‌های چسبان بین سلولی-1 در زنان یایسه پرفشار خون گردد.