اثر یک دوره تمرینات استقامتی تناوبی بر مقادیر پلاسمایی ایوتاکسین، آدیپونکتین و مقاومت به انسولین، نمایه‌های لپیدی سرم و ترکیب بدنی در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق

پیش زمینه و هدف: ایوتاکسین یک کموکاین مهم در ابتلا به آسم است. آدیپونکتین نیز با یک توانایی ضد التهابی، به عنوان کاهش دهنده خطر دیابت و امراض قلبی عروقی عمل می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی آثار 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی، بر مقادیر پلاسمایی ایوتاکسین، آدیپونکتین، مقاومت به انسولین، نمایه‌های لپیدی سرم و ترکیب بدنی در نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 36 نوجوان پسر دارای اضافه وزن و چاق، به طور تصادفی به دو گروه آزمایش(18 نفر) و کنترل(18 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 8 هفته، 4 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت40 دقیقه به تمرینات استقامتی تناوبی پرداختند. نمونه‌های خونی قبل و پس از 8 هفته تمرین، جهت ارزیابی مقادیر ایوتاکسین، آدیپونکتین، پروفایل‌های چربی و مقاومت انسولین گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری تی تست دوگانه، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی در نمونه‌های گروه آزمایش موجب کاهش وزن بدن، درصد چربی بدن، نمایه توده بدن، مقاومت انسولین، دور کمر و تری گلیسرید پلاسما شد (p < 0.05)، ولی تفاوت معنی‌داری در غلظت ایوتاکسین و آدیپونکتین پلاسما مشاهده نشد (p > 0.05) علاوه بر این، همبستگی مثبت و معنی‌داری بین سطح اولیه ایوتاکسین با کلسترول تام و لیپوپروتیین با دانسیته پایین مشاهده شد(p < 0.05). همچنین در تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام، بین مقاومت انسولین با ایوتاکسین همبستگی معنی‌داری وجود داشت (p < 0.05)نتیجه‌گیری: 8 هفته تمرین استقامتی تناوبی بدون ایجاد تغییر معنی‌دار در سطح ایوتاکسین و آدیپونکتین پلاسما، موجب کاهش میزان تری گلیسرید پلاسما، مقاومت انسولین و چاقی مرکزی شد.