بررسی تاثیر مهار بیان ژن نوکلیوستمین بوسیله siRNA بر مهار رشد و القا تمایز در رده سلولی NB4 لوسمی پرومیلوسیتیک حاد انسانی

پیش زمینه و هدف: لوسمی پرومیلوسیتیکی حاد(apl) نوعی بیماری خونی بدخیم می‌باشد که در اثر تکثیر بی رویه و عدم تمایز سلول‌های بنیادی خون‌ساز ایجاد می‌شود. از راهکارهای اخیر در درمان لوسمی شناسایی مسیرهای سیگنالی درگیر در سلول‌های بنیادی سرطان خون می‌باشد. نوکلیوستمین نقش عمده‌ای در کنترل رشد و خودنوزایی سلول‌های بنیادی و سرطانی دارد. در مطالعه حاضر، اثرات سرکوب بیان ژن نوکلیوستمین بر روی رشد، تمایز و مرگ رده سلولی nb4 به عنوان مدل apl برای اولین بار بررسی شده است.مواد و روش کار: سلول‌های nb4 در حضور غلظت nm200 از sirna اختصاصی ژن نوکلیوستمین کشت داده شدند. سطح بیان ژن نوکلیوستمین توسط rt-pcr نیمه کمی بررسی گردید. به منظور بررسی مهار رشد و مرگ سلولی به ترتیب آزمون دفع رنگ تریپان بلو و میکروسکوپ فلورسنت به کار گرفته شد. تمایز از نظر ریخت شناسی و بیولوژیکی به ترتیب با استفاده از رنگ آمیزی رایت-گیمسا و فعالیت بیگانه خواری ذرات لاتکس بررسی شد.یافته‌ها: نوکلیوستمین دارای بیان بالایی در سلول‌های nb4 می‌باشد. 48 ساعت پس از تیمار، سطحmrna نوکلیوستمین در مقایسه با سلول‌های کنترل به میزان 1/36درصد کاهش یافت. 72-12 ساعت پس از تیمار رشد سلول‌ها به میزان 1/35درصد کاهش یافت و همراه با آن ویژگی‌های تمایز نظیر کاهش نسبت هسته به سیتوپلاسم و هضم ذرات لاتکس مشاهده شد که تمایز به سمت رده مونوسیت -ماکروفاژی را تایید کرد.نتیجه گیری: با توجه به اثرات مهار رشدی و تمایزی مهار نوکلیوستمین در سلول‌هایnb4، خاموشی بیان این ژن می‌تواند به عنوان یک هدف بالقوه در درمان بیماران‌apl پیشنهاد شود.