بررسی ارتباط سطح هموسیستیین سرم با تراکم استخوانی در خانم‌های یایسه مبتلا به استیوپروز

پیش زمینه و هدف: استیوپروز شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان است که با کاهش استحکام استخوان مشخص می‌شود. این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط سطح هموسیستنین سرم با تراکم استخوانی در خانم‌های یایسه انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه به صورت case control روی زنان بالای 50 سال که از طریق بررسی پرونده در دو گروه بیماران bmi t score < -2.5 و کنترل 1-? bmi t. score جای گرفتند انجام شد. سطح هموسیستیین در هر دو گروه چک و نتایج آزمایشگاه و اطلاعات دموگرافیکی بیماران با نرم افزار spss -18 و آزمون‌های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: 200 بیمار وارد مطالعه شدند. نتایج نشان می‌دهند که شدت ارتباط بین سن و هموسیتیین و گروه کنترل از نظر آماری معنی‌دار نیست (65/0 p=) همچنین در گروه بیماران این ضریب همبستگی نیز معنی‌دار نمی‌باشد (24/0= p). به ازای یک سال افزایش سن فرد µmol/dl 51/0 به میزان هموسیستیین اضافه می‌شود که از نظر آماری معنی‌دار نمی‌باشد (32/0= p) همچنین میزان اثر بیماری در مقایسه با گروه کنترل معنی‌دار بود (001/0= p). میانگین و انحراف استاندارد هموسیستیین در گروه بیماران به ترتب 5/10 و 43/0 و در گروه کنترل 57/7 و 3/0 میکرومول در دسی لیتر می‌باشد که از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0p < ) میانگین و انحراف استاندارد bmd در گروه بیماران به ترتیب 95/2- ±11/0 و در گروه کنترل 128/0±085/0 گرم در سانتی‌متر مربع می‌باشد. میانگین و انحراف استاندارد bmi در بیماران به ترتیب 54/0 ± 04/28 و در گروه کنترل 43/0 ± 41/30 بود که از نظر آماری نیز معنی‌دار می‌باشد (001/0p < ).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که هموسیستیین می‌تواند به عنوان یک risk factor برای استیوپروز در زنان سالمند یایسه در نظر گرفته شود.