بررسی ارتباط هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون با شاخص‌های تن‌سنجی، آنزیم‌های کبدی و گلوکز خون در مردان

پیش زمینه و هدف: چاقی و خصوصاً چاقی بالای تنه عامل خطر مهمی برای ایجاد بیماری‌هاست. یکی از عوامل اصلی در بروز چاقی عوامل هورمونی می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط هورمون‌های کورتیزول و تستوسترون با شاخص‌های تن سنجی و آنزیم‌های کبدی و گلوکز خون در مردان می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 30 مرد بالغ سالم در محدوده سنی 2/7± 29 سال به طور تصادفی انتخاب و از نظر شاخص‌های تن سنجی (دور کمر، نمایه توده بدن bmi، نسبت دور کمر به باسن whr)، قند خون ?fbs سطوح سرمی کورتیزول، تستوسترون sgot ?sgpt و آلکالن فسفاتاز مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته‌ها: سطح کورتیزول با تستوسترون ارتباطی منفی (05/0 > p) و با ?whr دور کمر bmi ?fbs ? ارتباط مثبت (05/0 > p) و با آلکالن فسفاتاز همبستگی مستقیم (01/0 > p) داشته است. تستوسترون با ?whr دور کمر و bmi ارتباط معکوس نشان داد (05/0 > p). میانگین ± انحراف معیار سطح کورتیزول در افراد دچار اضافه وزن و چاق در مقایسه با افراد طبیعی بیشتر بود (p < 0/05). در حالی که غلظت تستوسترون در این مقایسه کاهش داشته است (05/0 > p). میانگین ± انحراف معیار سطح کورتیزول در افراد با چاقی بالای تنه در مقایسه با افراد بدون چاقی بالای تنه افزایش نشان داد (05/0 > p) ولی سطح تستوسترون در این مقایسه کاهش نشان داد (05/0 > p) گلوکز و الکالن فسفاتاز ارتباط مثبتی را نشان دادند (05/0 > p) و میان whr ? bmi? دور کمر ارتباط مستقیم معنی داری دیده شد (01/0 > p). سایر متغیرها ارتباط معنی داری با هم نداشتند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که سطح کورتیزول با تستوسترون ارتباط منفی داشته و افزایش سطح کورتیزول و نیز کاهش سطح تستوسترون با بروز چاقی و چاقی شکمی همراه بوده که آن نیز خطر ابتلا به بیماری‌های نظیر قلب و عروقی ? دیابت و پوکی استخوان و... را افزایش می‌دهد.