سازگاری‌های هورمونی و متابولیکی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 به ایروبیک در آب

پیش زمینه و هدف: تاثیر فعالیت‌های ورزشی در آب در بهبود و کنترل بیماری دیابت کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. ورزش‌های آبی به دلیل ایجاد بی‌وزنی و مقاومت حرکتی جزو سودمندترین فعالیت‌ها برای بیماران دیابتی به‌خصوص زنان یایسه‌ای است که از مشکلات پوکی استخوان رنج می‌برند. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین در آب بر شاخص‌های هورمونی و متابولیکی زنان یایسه مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد. مواد و روش‌ها: 40 نفر از بین زنان یایسه مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 60-50 سال به روش غیر احتمالی و آماده در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) تمرینات منتخب در آب را با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه انجام داد. گروه شاهد در طول دوره پژوهش هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشت. در این تحقیق، متغیرهای rbp4، هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین، گلوکز و پروفایل لیپیدی قبل و بعد از تمرین برای هر دو گروه بدست آمد. برای محاسبه شاخص مقاومت انسولینی از روش homa-ir استفاده شد. تحلیل داده‌ها در سطح خطای آلفای 5 درصد و توسط نرم‌افزارspss نسخه 18 انجام شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد پس از 12 هفته برنامه تمرینی، سطوح گلوکز، پروفایل لیپیدی، hba1c و rbp4 به طور معنی‌داری کاهش یافت؛ همچنین مقاومت انسولینی در گروه تجربی کاهش معنی‌داری را نشان داد (05/0 < p). سطوح انسولین سرم نیز افزایش داشت بااین‌حال این افزایش معنی‌دار نبود (05/0 > p). نتیجه گیری: بر طبق نتایج پژوهش حاضر تمرینات منتخب در آب با تغییرات شاخص‌های هورمونی و متابولیکی اثر شبه انسولینی خود را در زنان یایسه مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد.