اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودکارآمدی زنان مطلقه

پیش‌زمینه و هدف: طلاق می‌تواند بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خود کارآمدی فرد تاثیر سوء داشته باشد. هدف از این مطالعه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودکارآمدی زنان مطلقه بود.مواد و روش کار: روش پژوهش به‌صورت نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه شهر همدان بودند که بین سال‌های 1396- 1400 به دادگاه خانواده شهرستان همدان مراجعه و طلاق گرفتند که از این تعداد، 2 گروه 20 نفره با روش نمونه‌گیری در دسترس مبتنی بر ملاک انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند که (بعد از تعقیل گروه آزمایش به 17 نفر رسید) و به پرسشنامه انعطاف پذیری روان‌شناختی (پذیرش و عمل) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران در سه نوبت پیش- پس‌آزمون و پیگیری پاسخ داد. آزمودنی‌های گروه آزمایش تحت آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه‌ی گروهی (به‌صورت آموزش و مهارت)، به‌صورت هفته‌ای 1 جلسه 90 دقیقه‌ای قرار گرفتند ولی در این مدت، به گروه کنترل آموزشی داده نشد. داده‌ها با نرم‌افزار spss و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و سطح معنی‌دار 0.05< p تجزیه و تحلیل آماری شدند.یافته‌ها: تحلیل نتایج نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودکارآمدی در زنان مطلقه می‌شود. در مرحله پیگیری تغییرات همچنان پا بر جا مانده است (0.010=p).بحث و نتیجه‌گیری: از درمان مبتنی بر پذیش و تعهد می‌توان جهت افزایش انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و خودکارآمدی زنان مطلقه استفاده نمود. 

the effectiveness of treatment based on acceptance and commitment on psychological flexibility and self efficacy of divorced women

background & aims: divorce can have a bad effect on a person’s psychological flexibility and self-efficacy. the purpose of this study was to determine the effectiveness of treatment based on acceptance and commitment on psychological flexibility and self-efficacy of divorced women.materials & methods: the research method was semi-experimental with a pre-test, post-test design and follow-up with a control group. the research population included all the divorced women of hamedan city, iran who went to the family court of hamedan city between 2017–2021 and got divorced. from which, 2 groups of 20 people were randomly selected to the experimental control groups. then the number diminished to 17 people. they responded to the psychological flexibility questionnaire (acceptance and action) and the general self-efficacy questionnaire of sherer et al. the subjects of the experimental group were trained in acceptance and commitment therapy in a group manner (in the form of training and skills), 1 session of 90 minutes per week. during this period, the control group had not take any training. the data were statistically analyzed with spss software and using the analysis of variance test with repeated measurements and a significant level of p < 0.05.results: the analysis of the results showed that treatment based on acceptance and action leads to an increase in psychological flexibility and self-efficacy in divorced women. in the follow-up stage, the changes remained (p=0.010).conclusion: the therapy based on forgiveness and commitment can be used to increase the psychological flexibility and self-efficacy of divorced women.