اثر تمرین استقامتی با شدت متوسط بر سطوح کورتیزول و بیان ژن عامل افزایش‌دهنده مایوسیت خانواده 2 سی و ماتریکس متاپروتئیناز-2 در میوکارد رت‌های نر: مطالعه‌ مداخله‌ای و تجربی

پیش‌زمینه و هدف: از یک سو سازگاری های ساختاری و عملکردی عضله قلبی به استرس های مختلف باعث تغییرات اساسی در این بافت می گردد و از سوی دیگر تمرین ورزشی به عنوان یک استرس زای مطلوب باعث افزایش آنژیوژنز و هایپرتروفی بافت قلب می گردد. ازاین‌رو هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط بر سطوح کورتیزول و بیان ژن mef-2c و mmp-2 در میوکارد رت های نر نژاد ویستار بود. مواد و روش‌ کار: بیست سر موش صحرایی نر بالغ با 10 هفته سن و وزن 8.2±243 گرم در مطالعه تجربی حاضر موردبررسی قرار گرفتند و به دو گروه 10 تایی: تمرین استقامتی و کنترل تقسیم شدند. حیوانات شش هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط به مدت 5 روز در هفته روی تردمیل انجام دادند. قبل از شروع پروتکل تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونه های خون گرفته شد و 24 ساعت پس از آخرین جلسه بافت قلب برای بیان ژن mef-2c و mmp-2 استخراج گردید. برای مقایسه تغییرات سطوح کورتیزول از آزمون تحلیل کوواریانس و برای بررسی تغییرات بیان ژن از آزمون t مستقل با سطح آماری p<0/05 استفاده گردید. یافته‌ها: بین سطوح کورتیزول پس از شش هفته تمرین استقامتی نسبت به پیش‌آزمون و در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب با سطح معناداری (p=0.342) و (p=0.8)کاهش معناداری مشاهده نشد. میزان بیان ژن هر دو فاکتور mef-2c و mmp-2 در بافت قلب رت ها 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین استقامتی با شدت متوسط در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب با سطح معناداری (p=0.016) و (p=0.021) افزایش پیدا کرد. بحث و نتیجه‌گیری: می توان این‌گونه بیان کرد که تمرین استقامتی با شدت متوسط اثر مثبتی بر کنترل هایپرتروفی و آنژیوژنز بافت قلب رت ها دارد و بدین ترتیب به نظر می رسد که در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی می تواند موثر باشد و سازگاری های ساختاری مفیدی برای افراد به ارمغان بیاورد.

the effect of moderate-intensity endurance training on cortisol levels, mef-2c and mmp-2 gene expression in male rats myocardium: interventional and experimental study

background & aims: the structural and functional adaptations of the heart muscle to various stresses cause fundamental changes in this tissue, and also exercise training as a desirable stressor increases the hypertrophy and angiogenesis of heart tissue. therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of six weeks of moderate-intensity endurance training on the levels of cortisol, mef-2c, and mmp-2 gene expression in wistar male myocardium.materials & methods: twenty adult male rats, 10-weeks old, weighing 243±8.2 g were examined in this experimental study. animals were divided into two groups of 10 per group: training and control. the animals underwent six weeks of moderate-intensity endurance training for five days a week on a treadmill. blood samples were taken before the first session and 24 hours after the last training session and cardiac tissue were extracted for measurement of mef-2c and mmp-2 gene expression after the last session. covariance analysis was used to compare the differences between cortisol level changes and independent t-test with a significant level of p<0/05 was used to examine changes in gene expression of mef-2c and mmp-2.results: after six weeks of endurance training cortisol levels had no different change compared to pretest and control group with the significant level of (p=0.342) and (p=0.08), respectively. however, gene expression of both factors related to the angiogenesis of cardiac tissue mef-2c and mmp-2 increased compared to the control group (p=0.016 and p=0.021, respectively).conclusion: it can be concluded that moderate-intensity endurance training has a positive effect on hypertrophy, and angiogenesis of rats’ heart tissue and it seems that endurance training can be effective in preventing cardiovascular disease and it can cause beneficial structural adaptations for individuals.