تاثیر تروگزروتین بر روی تعدادی از سایتوکاین‌های پیش التهابی و تکثیر لنفوسیت‌ها در یک مدل حیوانی آنسفالومیلیت تجربی خودایمن

پیش‌زمینه و هدف: تحقیقات اخیر نقش مهم لنفوسیت‌های th17 و سایر سایتوکاین‌ها را در پاتوژنز بیماری اسکلروز متعدد مشخص نموده‌اند. باوجودی که مطالعات قبلی موید نقش ضدالتهابی تروگزروتین بودند، ولی تاکنون اثرات تروگزروتین بر روی بیماری اسکلروز متعدد موردمطالعه قرار نگرفته است. در این مطالعه اثرات درمانی تروگزروتین بر روند آنسفالومیلیت تجربی خودایمن، از طریق کاهش تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی il-7، il-1 tnf-α; و کاهش سطح نیتریک اکساید و کاهش تکثیر سلول‌های ایمنی، مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش‌ کار: بیماری آنسفالومیلیت تجربی خودایمن با استفاده از پپتید mog3555 و ادجوانت کامل فروند در موش‌های ماده‌ی c57bl/6 ا لقا شد. سپس موش‌ها در چهار گروه 5 راسی قرار گرفتند. در گروه‌درمانی بعد از ظهور علائم بالینی بیماری، درمان با تروگزروتین (روزانه 135 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن) آغاز شد. تا زمان کشتار موش‌ها در روز بیست و یکم علائم بیماری به‌صورت روزانه ثبت گردید. سپس میزان تکثیر سلول‌های ایمنی به‌وسیله‌ی آزمون mtt، میزان تولید سایتوکاین‌ها به‌وسیله‌ی elisa و میزان تولید نیتریک اکساید توسط آزمون گریس سنجیده شد.یافته‌ها: تروگزروتین پس از بروز علائم به‌طور معنی‌داری موجب تخفیف بیماری گشت. تروگزروتین موجب کاهش معنی‌دار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی il-17، il-1 tnf-α و کاهش سطح نیتریک اکساید، هم‌زمان با کاهش تکثیر سلول‌های ایمنی شد (p<0.05).بحث و نتیجه‌گیری: درمان با تروگزروتین پس از بروز علائم آنسفالومیلیت تجربی خودایمن ضمن کاهش تکثیر سلول‌های ایمنی خود واکنش‌گر و کاهش در سطح سایتوکاین‌های پیش التهابی و نیتریک اکساید، موجب بهبود بیماری می‌گردد.

THE EFFECT OF TROXEROTIN ON PRO-INFLAMMATORY CYTOKINES AND LYMPHOCYTE PROLIFERATION IN AN ANIMAL MODEL OF AUTOIMMUNE EXPERIMENTAL ENCEPHALOMYELITIS

Background Aims: Recent studies have demonstrated an important role for Th17 lymphocytes and other cytokines in pathogenesis of multiple sclerosis. Although previous studies have demonstrated the antiinflammatory potential of troxerutin, the effects of troxerutin on multiple sclerosis have not been studied so far. The present study was carried out to investigate the therapeutic effects of troxerutin on experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) by reducing the production of proinflammatory cytokines IL17, IL1, TNF alpha;, and reducing nitric oxide levels and reducing immune cell proliferation.Materials Methods: EAE was induced by MOG3555 peptide and complete Freund #39;s adjuvant in female C57BL/6 mice. The mice were placed in four therapeutic groups of 5. Treatment with troxerutin (135 mg/kg daily) was started in the treatment group when they developed a disability score. Signs of disease were recorded daily until the day 21 when mice were sacrificed. Then, Immune cells were tested to assess proliferation rate, cytokine, and nitric oxide by the 3(4,5 dimethylthiozol2yl)2,5 diphenyltetrazolium bromide (MTT) assay, enzymelinked immunosorbent assay (ELISA), and Greiss, respectively.Results: The troxerutin significantly decreased the clinical signs of established EAE. Troxerutin significantly decreased the production of proinflammatory cytokines IL17, IL1 TNF alpha; and decreased levels of nitric oxide, while reduced the proliferation of immune cells (p<0.05).Conclusion: Parallel with decreasing proliferation of Immune cells and cytokine production, troxerutin ameliorated established EAE.