مقایسه اثربخشی درمان پردازش مجدد هولوگرافیک و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل عواطف و سازگاری اجتماعی بیماران افسرده اقدام کننده به خودکشی

پیش‌زمینه و هدف: افسردگی بزرگ‌ترین اختلال روانی قرن حاضر است، که به‌عنوان سرماخوردگی روان‌پزشکی شناخته می‌شود و مهم‌ترین عامل مستعدساز اقدام به خودکشی است. بنابراین این پژوهش باهدف مقایسه اثربخشی درمان پردازش مجدد هولوگرافیک و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل عواطف و سازگاری اجتماعی بیماران افسرده اقدام کننده به خودکشی انجام گرفت.مواد و روش‌ کار: روش پژوهش حاضر آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران افسرده اقدام کننده به خودکشی شهر ایلام در سال 1397 بودند. که با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، نهایتاً 45 نفر به‌عنوان اعضاء نمونه انتخاب شدند و به‌صورت کاملاً تصادفی در سه گروه درمان پردازش مجدد هولوگرافیک، گروه رفتاردرمانی دیالکتیکی و گروه کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس کنترل عواطف (ویلیامز و چمبلز)، پرسشنامه سازگاری (بل)، پکیج درمان پردازش مجدد هولوگرافیک (کاتز) و پکیج رفتاردرمانی دیالکتیکی (لینهان) بودند.یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که بین کنترل عواطف و سازگاری اجتماعی در گروه‌های آزمایشی (گروه پردازش مجدد هولوگرافیک و رفتاردرمانی دیالکتیکی) و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری به لحاظ آماری مشاهده می‌شود (141/132 f=، 000/0p<). همچنین نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که گروه درمان پردازش مجدد هولوگرافیک نسبت به گروه رفتاردرمانی دیالکتیکی میزان سازگاری اجتماعی بیماران افسرده اقدام کننده به خودکشی را بیشتر افزایش داده است (000/0p<). ولی در میزان کنترل عواطف بین دو گروه آزمایشی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (534/0p>).بحث و نتیجه‌گیری: طبق نتایج این پژوهش هر دو درمان پردازش مجدد هولوگرافیک و رفتاردرمانی دیالکتیکی نسبت به گروه کنترل، موجب افزایش کنترل عواطف و سازگاری اجتماعی در بیماران افسرده اقدام کننده به خودکشی می‌شوند. همچنین درمان پردازش مجدد هولوگرافیک میزان سازگاری اجتماعی را بیشتر افزایش داده است. درنهایت، هر دو درمان می‌توانند برای درمان اختلالات طیف افسردگی و مداخله در شرایط بحرانی نظیر اقدام به خودکشی سودمند و کارآمد باشند.

COMPARISON OF THE EFFECTIVENESS OF HOLOGRAPHIC REPROCESSING AND DIALECTICAL BEHAVIORAL THERAPY ON AFFECTIVE CONTROL AND SOCIAL ADJUSTMENT IN DEPRESSIVE PATIENTS WITH ATTEMPTED SUICIDE

Background Aims: Depression is the greatest psychological disorder of the present century, which is known as the common cold of psychiatry. And it is the most important risk factor for the suicide attempts. Therefore, this study aimed to compare the effectiveness of holographic reprocessing and dialectical behavioral therapy on affective control and social adjustment of depressed suicidal patients.Materials Methods: The present research is a pretest and posttest type with control group. The statistical population of this study included all depressed patients who attempted suicide in Ilam in 2018. By simple random sampling, 45 subjects were selected as sample members and they were randomly assigned to three groups: holographic Reprocessing, dialectical behavior therapy group, and control group. Research instruments included affective control scale (Williams Chambles), compatibility questionnaire (Bell), holographic reprocessing package (Katz), and dialectical behavioral therapy package (Lynn).Results: The results of multivariate analysis of covariance showed that there was a statistically significant difference between affective control and social adjustment in experimental groups (holographic reprocessing group and dialectical behavioral therapy group) and control group (F=132.141, p<0.000). Also, the results of the Bonferroni test showed that the holographic reprocessing group, in comparison with the dialectic behavioral therapy group, increased the level of social adjustment of depressed patients who attempted suicide (p <0.001). However, there was no significant difference in affective control between the two experimental groups (p> 0.534).Conclusion: According to the results of this study, both holographic reprocessing and dialectical treatment therapy have increased the affective control and social adjustment in depressed patients with attempted suicide. Also, holographic reprocessing has further increased the level of social compatibility. Ultimately, both treatments can be used effectively to treat depression and also they can be employed as interventions in critical situations such as suicidal attempts.