رابطه متغیرهای بالینی صرع با عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو

پیش‌زمینه و هدف: با توجه به اهمیت مسائل بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو در کیفیت زندگی و روند بیماری، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه متغیرهای بالینی صرع با عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی در این بیماران بود.مواد و روش‌ کار: طرح پژوهش از نوع همبستگی می باشد. از بین بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو دارای پرونده در بهزیستی شهر اردبیل 35 بیمار مبتلا به صرع مقاوم به دارو در دامنه سنی (1پ8 تا 25 سال) در تابستان سال 96 پرسشنامه مربوط به خصوصیات دموگرافیک و بالینی (تعداد داروهای ضد صرع مصرفی و فراوانی حملات تشنجی) بیماری را پاسخ دادند انتخاب نمونه به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس صورت گرفت. به‌منظور بررسی عملکرد شناختی از آزمون های شکل تجمعی ری-اوستریت و کارت دسته بندی ویسکانسین و ارزیابی آشفتگی هیجانی از مقیاس لویندا استفاده شد. روش ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون هم‌زمان برای بررسی داده‌ها مورداستفاده قرار گرفت. به‌منظور کنترل سن شروع و مدت‌زمان ابتلا به بیماری، بیماران با سن شروع (10-5 سال) و مدت‌زمان ابتلا به بیماری (کم‌تر از 10 سال) موردبررسی قرار گرفتند.یافته‌ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین متغیرهای بالینی صرع با عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی رابطه معنی‌دار وجود دارد (p<0.01). همچنین طبق نتایج تحلیل رگرسیون تعداد داروهای ضد صرع مصرفی و حملات تشنجی توان لازم برای پیش‌بینی عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی در بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو را دارند. تعداد داروهای ضد صرع مصرفی توان بیشتری در پیش‌بینی عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی دارد.بحث و نتیجه‌گیری: متغیرهای بالینی بیماری صرع در عملکرد شناختی و آشفتگی هیجانی بیماران مبتلا به صرع مقاوم به دارو تاثیرگذار است. شناسایی این متغیرها به‌منظور اجرای مداخلات درمانی مناسب در راستای بهبود کیفیت زندگی و روند بیماری حائز اهمیت است.