کارآزمایی بالینی: مقایسه اثر گاباپنتین و فولیک اسید در درمان سندرم پای بی قرار در بیماران همودیالیز بیمارستان شریعتی اصفهان در سال 95

پیش‌زمینه و هدف: سندرم پای بی‌قرار یک اختلال حسی حرکتی شایع است که با احساس ناخوشایند در پاها به‌خصوص در هنگام استراحت مشخص می‌شود. این عارضه در بین بیماران کلیوی مرحله آخر شایع است. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر اسیدفولیک و مقایسه اثر آن با گاباپنتین در درمان سندرم پای بی‌قرار در بیماران همودیالیزی می‌باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه که به‌صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور و تصادفی انجام شد ابتدا تمام بیماران همودیالیز 15-65 ساله بیمارستان شریعتی به‌وسیله کرایتریاهای تشخیصی که توسط گروه بین‌المللی سندرم پای بی‌قرار (irlssg) ارائه شده بود ازنظر سندرم پای بی‌قرار غربالگری شدند (35 نفر) و سپس به‌تصادف 30 نفر بیمار دارای این سندرم که تحت همودیالیز منظم قرار داشتند انتخاب و به‌صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند و تحت درمان با گاباپنتین و اسیدفولیک به مدت 8 هفته قرار گرفتند. شدت سندرم در هر دو گروه توسط پرسشنامه بین‌المللی سندرم پای بی‌قرار قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت و نهایتاً اطلاعات به‌دست‌آمده توسط نرم‌افزار spss تجزیه‌وتحلیل شد.یافته‌ها: میانگین نمره بین‌المللی سندرم پای بی‌قرار قبل و پس از مداخله در گروه گاباپنتین برابر با 8.42 ± 26.93 و 13.56 ± 17.87 و در گروه اسیدفولیک برابر با 10.91 ± 16.82 و 11.22 ± 10.73 گزارش شد. بنابراین آزمون تی زوجی تفاوت معناداری بین میانگین نمره irls قبل و پس از مصرف هر دو دارو نشان داد و میانگین نمره irls پس از مصرف این داروها به‌طور معناداری کاهش داشته است. میانگین نمره irls در گروه مصرف‌کنندگان داروی اسیدفولیک بعد از مصرف دارو به‌طور متوسط 8.33 ± 6.13 واحد کاهش داشته و در گروه مصرف‌کنندگان داروی گاباپنتین میانگین نمره irls بعد از مصرف دارو به‌طور متوسط 8.33 ± 9.07 واحد کاهش داشته است. بنابراین نتیجه آزمون تی مستقل تفاوت معناداری بین میانگین کاهش نمره irls قبل و بعد از مصرف دارو بین دو داروی گاباپنتین و اسید فولبک نشان نداد (0.05