بررسی میزان بیان ژن های کدکننده ژلاتینازها در بیماران مبتلا به آندومتریوز

پیش‌زمینه و هدف: آندومتریوز یکی از بیماری‌های تهاجمی اما خوش‌خیم زنان است که به‌صورت حضور غدد و استرومای آندومتریال در خارج از حفره‌ی رحم شکل می‌گیرد. برای چسبیدن، تهاجم و گسترش قطعات آندومتریال، باید تغییر وضع وسیعی در لایه مزوتلیال صفاقی وجود داشته باشد، که همانند قاعدگی نرمال، این تغییر وضع نیازمند فعال شدن ماتریکس متالوپروتئینازها (mmps) است. ماتریکس متالوپروتئینازها خانواده‌ای از اندوپپتیدازهای وابسته به روی هستند که نقش مهمی در تخریب و تغییر ماتریکس خارج سلولی (ecm) دارند. این‌طور پیشنهاد شده است که شاید افزایش در میزان بیان mmp2 و mmp9 (ژلاتینازها)، بافت آندومتری را قادر سازند تا ecm صفاقی و بافت پیوندی زیرین آن را هضم کرده و باعث ایجاد قدرت چسبندگی و تهاجم در بافت آندومتری برای ایجاد بیماری آندومتریوز گردد.مواد و روش‌ها: برای این منظور، میزان بیان mmp2 و mmp9 در بافت‌های اکتوپیک و یوتوپیک مربوط به 20 فرد مبتلا به بیماری آندومتریوز که در پژوهشگاه رویان تحت عمل لاپاروسکوپی قرار گرفته بودند و 20 عدد بافت آندومتر مربوط به افراد کنترل انجام شد. cdna از rna های استخراج‌شده سنتز گردید و با فن real timepcr میزان بیان mmp2 و mmp9 سنجیده شد.یافته‌ها: در مطالعه حاضر، افزایش بیان ژن کد کننده mmp2 در بافت‌های اکتوپیک و یوتوپیک نسبت به افراد کنترل مشاهده گردید، که بررسی‌های آماری انجام‌شده، تفاوت معنی‌داری را در بین گروه‌ها نشان نداد (0.05