پاسخ آیریزین، انسولین و نسبت توده احشایی به عضلات بدن زنان چاق غیر فعال به هشت هفته تمرینات استقامتی و ترکیبی

پیش‌زمینه و هدف:: امروزه در بسیاری از کشورها شیوع چاقی و دیابت نوع 2 به‌شدت افزایش یافته است و شیوع چاقی در بین زنان بیشتر از مردان می‌باشد. در همین راستا، اخیراً فرآورده‌ای جدید از سوی عضلات و بافت چربی به نام آیریزین توجه محققان را به خود جلب کرده است. لذا در این مطالعه سعی شده، به ارتباط آیریزین و چاقی درنتیجه فعالیت بدنی پرداخته شود.مواد و روش‌ کار: این مطالعه نیمه تجربی از 21 زن چاق (میانگین سنی 3 plusmn;37 سال، میانگین قدی 03/0 plusmn; 55/1 متر و میانگین شاخص توده بدنی 5 plusmn; 34) تشکیل شد که به‌طور تصادفی در گروه‌های تمرینی (10 نفر استقامتی و 11 نفر ترکیبی) به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، به مدت 40 الی 45 دقیقه به فعالیت پرداختند. آیریزین، گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت انسولینی و نسبت توده احشایی به عضلات بدن در آزمودنی‌ها موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنوای دوراهه ارزیابی شدند.یافته‌ها: پس از 8 هفته تمرین، اختلاف معنی‌داری در گلوکز ناشتا، انسولین، homair و آیریزین در بین گروه‌ها مشاهده نشد (05/0< p) اما آیریزین در هر دو گروه تمرینی کاهش معناداری داشت (05/0> p).بحث و نتیجه‌گیری: در پایان دوره هشت‌هفته‌ای در هر دو گروه آیریزین کاهش معناداری داشت که می‌تواند تاییدکننده فرضیه‌ی نقش حمایتی و جبرانی آیریزین در افراد چاق به‌منظور پیشگیری از عوارض جانبی چاقی باشد.