مقایسه اثر پروتکل‌های مختلف موازی برنیمرخ لیپیدی، شاخص مقاومت به انسولین و برخی هورمون‌های بافت سفید چربی مردان غیرفعال دارای اضافه وزن

پیش‌زمینه و هدف: فعالیت های ورزشی جزء مهمی از روش های پیشگیری، کسب سلامت و یک شیوه جدایی‌ناپذیر برای کنترل بیماری های قلبیعروقی و چاقی می باشد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 8 هفته تمرین دوگانه بر غلظت سرمی لپتین، آدیپونکتین، نیمرخ لیپیدی و برخی هورمون‌های بافت سفید چربی در مردان غیر ورزشکار دارای اضافه‌وزن بود مواد و روش کار: 30 مرد جوان با دامنه سنی 19 تا 25 سال و شاخص توده بدن 25 تا 28 کیلوگرم بر مترمربع، به‌صورت تصادفی در سه گروه تمرین دوگانه قرار گرفتند. آزمودنی ها 3 جلسه در هفته تمرین هوازی تناوبی، تداومی و قدرتی را در روزهای فرد و سپس 2 جلسه در هفته برنامه مکمل سونا را در روزهای زوج به مدت 20 الی 30 دقیقه بدون هیچ فعالیتی در داخل سونای خشک با حرارت 80 درجه سانتی‌گراد اجرا کردند. نمونه خون از آزمودنی ها در حالت ناشتا و در دو نوبت، قبل و بعد از 8 هفته مداخله گرفته شد. تغییرات سطوح سرمی لپتین، آدیپونکتین، نیمرخ لیپیدی، انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین با روش آنزیماتیک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس استخراج شدند.یافته ها: نتایج نشان داد پس از تمرینات موازی غلظت سرمی لپتین، لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسرید، ترکیب بدنی، غلظت گلوکز، انسولین شاخص حساسیت به انسولین کاهش معنی‌دار یافت (05/0p le;)؛ غلظت سرمی آدیپونکتین و لیپوپروتئین پرچگال به را طور معنی داری افزایش می دهد و تفاوت بین گروه ها معنی‌دار نبود (05/0p le;).بحث و نتیجه‌گیری: یافته های پژوهش بیانگر آن است که تمرینات موازی موجب تغییراتی معنی داری در میزان برخی از هورمون‌های ترشح‌شده از بافت سفید چربی و دیگر ارگان های مرتبط با ترشح این هورمون ها شده و باعث بهبود برخی شاخص های ترکیب بدنی و نیمرخ لیپیدی می شود.