ارتباط ظرفیت تام آنتی اکسیدانی رژیم غذایی با سکته مغزی در بزرگسالان ایرانی

پیش‌زمینه و هدف: اطلاعات محدودی در ارتباط با ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی و خطر سکته مغزی وجود دارد. این مطالعه جهت بررسی ارتباط بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی و خطر سکته مغزی در میان بالغین ایرانی انجام شده است.مواد و روش‌ کار: این مطالعه موردشاهدی بر روی 195 بیمار مبتلا به سکته مغزی و 195 فرد شاهد بستری در بیمارستان الزهرای اصفهان انجام گردید. رژیم غذایی شرکت‌کنندگان به‌وسیله پرسشنامه بسامد خوراک ارزیابی گردید. ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی به‌وسیله داده‌های بین‌المللی مربوط به قدرت کاهنده فریک آنتی‌اکسیدان برآورد گردید. سکته مغزی به‌وسیله یک متخصص اعصاب با استفاده از روش‌های تصویربرداری تایید گردید. اطلاعات جمعیت شناختی با استفاده از پرسشنامه به‌دست آمد. ارزیابی‌های آنتروپومتری با استفاده ترازو، قد سنج و متر مناسب اندازه‌گیری شد. همچنین فعالیت فیزیکی توسط پرسشنامه ارزیابی گردید و به‌صورت دقیقه در روز -معادل متابولیک بیان گردید.یافته‌ها: میانگین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی میان گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری نداشت (6 ±10.2 در مقابل 4.8 ±10.4، 0.61=p). بعد از تعدیل برای مخدوشگرها شامل دریافت‌های غذایی فیبر و اسیدهای چرب امگا 3، ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی ارتباط معکوس حاشیه‌ای با خطر سکته مغزی داشت. بدین ترتیب که هر واحد افزایش در ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی با کاهش خطر سکته مغزی به میزان 29درصد در ارتباط بود (0.71=or؛ 0/5-1/01=95%ci، 0.06=p). زمانی که ارتباط را در میان سهک‌های ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی بررسی کردیم، بعد از کنترل مخدوشگرها افرادی که در بالاترین سهک ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی بودند در مقایسه با بیمارانی که در پایین‌ترین سهک قرار داشتند به‌طور حاشیه‌ای 51درصد احتمال کم‌تری برای داشتن سکته مغزی داشتند (0.49=or؛ 0.149=95%ci، 0.12=p).بحث و نتیجه‌گیری: ما تقریباً یک ارتباط معکوس معنی‌داری بین ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی رژیم غذایی و خطر سکته مغزی به‌دست آوردیم. برای تایید این یافته‌ها مطالعات آینده‌نگر بیشتری موردنیاز می‌باشد.

Dietary total antioxidant capacity in relation to stroke among Iranian adults

Background Aims: Limited data are available linking dietary total antioxidant capacity (TAC) to the risk of stroke. This study was conducted to investigate the association between dietary TAC and odds of stroke among Iranian adults.Materials Methods: This casecontrol study was done on 195 hospitalized stroke cases and 195 hospitalbased controls in AlZahra hospital, Isfahan, Iran. Dietary intake of participants was assessed using a validated detailed food frequency questionnaire. Dietary TAC was estimated using the ferricreducing antioxidant power (FRAP) international databases. Stroke was confirmed by a trained neurologist using standard imaging methods. Demographic information were obtained by related questionnaire. Anthropometric data were measured by appropriate scale and meter. Physical activity was also assessed by specific questionnaire and reported as METmin/day.Results: Mean dietary TAC was not significantly different comparing cases and controls (10.2 plusmn;6.0 vs 10.4 plusmn;4.8, P= 0.61). However, after adjustment for potential confounders including dietary intakes of fiber and omega3 fatty acids, we found almost significant inverse association between dietary TAC and odds of stroke; such that each unit increase in dietary TAC was associated with 29% reduced odds of stroke (OR: 0.71; 95% CI: 0.501.01, P= 0.06). When we examined the association across tertiles of dietary TAC, we found that after controlling for potential confounders, those in the top tertile of dietary TAC were 51% less likely to have stroke than those in the bottom tertile (marginally significant) (OR=0.49; 0.491.00, p=0.12).Conclusion: We found an almost significant inverse association between dietary TAC and odds of stroke. Further studies of prospective design are required to confirm these findings.