میزان تطابق تشخیص های بالینی و رادیولوژیک با تشخیص های هیستوپاتولوژیک در ضایعات داخل استخوانی ماگزیلوفاسیال در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی(ره) ارومیه از 1389 تا1395

پیش زمینه و هدف: تشخیص افتراقی صحیح مهم ترین گام در درمان ضایعات دهانی می باشد. هر ضایعه ای دارای نمای بالینی و نمای رادیوگرافی اختصاصی می باشد که به تشخیص کلینیکی آن کمک می کند. هدف از این مطالعه، بررسی میزان تطابق تشخیص های کلینیکال، رادیولوژیک و هیستوپاتولوژیک ضایعات داخل استخوانی فکین می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی است که در ابتدا کلیه پرونده هایی را که برای بررسی میکروسکوپی نمونه های بیوپسی شده از ضایعات دهانی به بخش آسیب شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در طی سال های 1389 تا 1395 فرستاده شده بودند، موردبررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده در این مطالعه توسط نرم افزار spss نسخه 20 و آزمون کروسکال والیس مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از تعداد 100 بیماری که در این مطالعه موردبررسی قرار گرفته اند تعداد 49 نفر مرد و تعداد 51 نفر زن بودند که به ترتیب برابر با 49 و 51 درصد کل افراد جامعه می شود. در 16 درصد موارد تشخیص در روش رادیولوژی با تشخیص هیستوپاتولوژیک تطابق نداشته است درحالی که در 50 درصد موارد تشخیص اول با تشخیص هیستوپاتولوژیک منطبق بوده است. تطابق تشخیص اول کلینیکی با تشخیص هیستوپاتولوژیک ٤٧.٣درصد rlm;، تشخیص دوم ٢٢.٩٧درصد rlm;، تشخیص سوم ٦.٧٦ درصد و عدم تطابق به میزان ٢٢.٩٧درصد بوده است. تطابق تشخیص اول رادیوگرافی با تشخیص هیستوپاتولوژیک به میزان ٥٠درصد rlm;، تشخیص دوم ٢٩درصد rlm;، تشخیص سوم ٥درصد rlm; و عدم تطابق به میزان ١٦درصد rlm; می باشد.بحث و نتیجه: با توجه به اینکه تشخیص های بالینی، رادیوگرافیک و گزارش های آسیب شناسی مکمل یکدیگر می باشد، بنابراین همکاری بین جراح، رادیولوژیست و پاتولوژیست موردنیاز می باشد.