مطالعه ارتباط بین پلی مورفیسم 2518a/g- ژن mcp-1 با بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران

پیش زمینه و هدف: بیماری بهجت یک بیماری واسکولیت التهابی با علت ناشناخته است. ژن mcp1 عضوی از خانواده ی کموکاین های cc و یک عامل کموتاکتیک برای منوسیت ها می باشد. یافته های به دست آمده نشان داده است که بین پلی مورفیسم 2518a/g از ژن mcp1 با بیماری بهجت ارتباط وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی درگیری احتمالی پلیمورفیسم این ژن با بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران می باشد.مواد و روش کار: مطالعه همراهی موردیشاهدی در 72 فرد بیمار مبتلا به بهجت و 78 فرد شاهد که به لحاظ جغرافیایی با گروه بیمار تطابق داشتند با استفاده از روش pcrrflp انجام شد. نتایج به دست آمده با آزمون های کای و فیشر آنالیز شدند.یافته ها: آنالیزهای آماری، ارتباط معنی داری بین این پلی مورفیسم و بیماری بهجت نشان نداد. اما وقتی آنالیز وابسته به جنس انجام شد یافته ها نشان داد که، فراوانی ژنوتایپ aa در جمعیت زنان بیمار و شاهد به ترتیب 16(67/66 درصد) و 14(75/43 درصد) با 00/0=p و فراوانی ژنوتایپ gg در زنان بیمار و شاهد به ترتیب 0(0 درصد) و 6(75/18 درصد) با 00/0=p به دست آمده آمد. فراوانی آلل a در زنان بیمار و شاهد به ترتیب 40(33/83 درصد) و 40(5/62 درصد) با 00/0=p و فراوانی آلل g در زنان بیمار و شاهد به ترتیب 8(67/16 درصد) و 24(5/37 درصد) با 00/0=p مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر بین پلی مورفیسم 2518a/g ژن mcp1 و بیماری بهجت در جمعیت شمال غرب ایران ارتباط معنی داری نشان نداد، بااین حال با انجام آنالیز وابسته به جنس همراهی قابل توجهی بین این پلی مورفیسم و زنان مبتلا به بیماری بهجت مشاهده شد. فراوانی بالای ژنوتایپ aa و فراوانی پایین ژنوتایپ gg در زنان بیمار نسبت به زنان شاهد یک ارتباط بسیار قوی بین ژنوتایپ های پلی مورفیسم 2518a/g از ژن mcp1 با بیماری زایی در زنان جمعیت شمال غرب ایران را پیشنهاد می کند. احتمالاً آلل a اثر مستعدکنندگی و آلل g اثر حفاظتی در برابر بیماری در بین زنان شمال غرب ایران داشته باشد.