تاثیر تمرین هوازی در خشکی، آب معمولی و آب گرم بر تغییرپذیری ضربان قلب دوره ریکاوری در مردان جوان سالم

پیش زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی در خشکی، آب معمولی و گرم بر تغییرپذیری ضربان قلب دوره ریکاوری در مردان جوان سالم می باشد.مواد و روش کار: آزمودنی های این پژوهش، به صورت تصادفی در چهار گروه( کنترل، تمرین هوازی در خشکی، آب معمولی و گرم) تقسیم و به مدت 20 روز متوالی تمرینات هوازی را اجرا نمودند. تغییرپذیری ضربان قلب در سه دوره پیش آزمون، دوره ریکاوری پس از اولین جلسه تمرین و دوره پس آزمون اندازه گیری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس در اندازه های تکراری، آزمون تعقیبی بونفرونی و اندازه تاثیر استفاده شدیافته ها: تمرین هوازی در محیط خشکی سبب تغییر معنی دار در امواج با فرکانس پایین، بالا و نسبت امواج با فرکانس پایین به بالا هم در دوره ریکاوری و هم در دوره پس از تمرین می گردد (p≤0.001). تمرین هوازی در محیط آب با دمای معمولی و گرم سبب تغییر غیرمعنی دار(p>0/05) در امواج با فرکانس پایین هم در دوره ریکاوری و هم پس از تمرین، تغییر معنی دار در امواج با فرکانس بالا و نسبت امواج با فرکانس پایین به امواج با فرکانس بالا در دوره ریکاوری(p≤0.001) و تغییر غیرمعنی دار در امواج با فرکانس بالا و نسبت امواج با فرکانس پایین به امواج با فرکانس بالا در دوره پس از تمرین(p>0/05) می گردند.بحث و نتیجه گیری: در دوره ریکاوری محیط تمرین هوازی سبب تغییراتی در غلبه سیستم سمپاتیک می گردد، ولی سیستم پاراسمپاتیک از محیط تمرین هوازی تاثیر نمی پذیرد. همچنین پس از دوره تمرین هوازی کوتاه مدت محیط تمرین سبب تغییراتی در غلبه سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک می گردد.