اثر حفاظت قلبی فعالیت بدنی اختیاری بر تغییرات بیان ژن زنجیره سنگین میوزین قلبی ناشی از القاء دوکسوربیسین در رات های مدل سالمندی

پیش زمینه و هدف: علی رغم تائید تاثیر تمرین ورزشی اجباری در کاهش سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین، نقش فعالیت بدنی اختیاری در کاهش سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین به ویژه در سالمندان هنوز به درستی بررسی نشده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حفاظت قلبی فعالیت بدنی اختیاری بر تغییرات بیان ژن زنجیره سنگین میوزین قلبی ناشی از القاء دوکسوروبیسین در رات های مدل سالمند بود.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بود که در آن 24 رات نر 12 هفته ای، با میانگین وزنی 23 ± 250 گرم، پس از القاء سالمندی از طریق تزریق درون صفاقی روزانه 100 میلی گرم/ کیلوگرم محلول دی گالاکتوز به مدت 9 هفته، به صورت تصادفی به سه گروه سالمند+ سالین (as)، سالمند+ دوکسوروبیسین (ad) و سالمند+ دوکسوروبیسین+ فعالیت بدنی اختیاری (adwr) تقسیم شدند. فعالیت بدنی اختیاری بر روی چرخ گردان هم زمان با 6 هفته آخر القاء سالمندی اجرا شد. در 15 روز پایانی روزانه 1 میلی گرم/ کیلوگرم دوکسوروبیسین و سالین (دوز تجمعی 15 میلی گرم/کیلوگرم) به صورت درون صفاقی به رات های دریافت کننده دوکسوروبیسین و سالین تزریق شد. 48 ساعت بعد از آخرین تزریق دوکسوروبیسین، بطن چپ قلب جدا و با روش real time - pcr، بیان ژن های زنجیره سنگین میوزین قلبی اندازه گیری شد.یافته ها: دوکسوروبیسین باعث افزایش بیان ژن زنجیره سنگین میوزین بتا و کاهش بیان ژن زنجیره سنگین میوزین آلفا قلبی در گروه ad شد. بااین وجود، 6 هفته فعالیت بدنی اختیاری، تغییرات ناشی از دوکسوروبیسین در بیان ژن های زنجیره سنگین میوزین قلبی در گروه adwr را کاهش داد.بحث و نتیجه گیری: فعالیت بدنی اختیاری ابزاری موثر در کاهش اثرات سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسن در افراد سالمند است.

CARDIOPROTECTIVE EFFECT OF VOLUNTARY PHYSICAL ACTIVITY ON CHANGES OF DOXORUBICIN-INDUCED CARDIAC MYOSIN HEAVY CHAIN EXPRESSION IN AGING MODEL RATS

Background Aims: Despite confirmed effectiveness of forced exercise training in reducing doxorubicininduced cardiotoxicity, the role of voluntary physical activity in reducing doxorubicininduced cardiotoxicity, especially in the elderly, still has not been investigated properly. The aim of this study was to investigate the protective effect of cardiac protection caused by voluntary physical activity on myosin heavy chain gene (MyHC) expression changes induced by doxorubicin in the aging model rats.Materials Methods: In this experimental study, after induction of aging, 24 twelveweek old male rats with an average weight of 250 ±25g received 100 mg/kg Dgalactose solution for 9 weeks through intraperitoneal injection. They were randomly divided into three groups: aging + saline (AS), aging + doxorubicin (AD), and aging + doxorubicin + voluntary physical activity (ADWR). Voluntary physical activity was carried out during the last 6 weeks of aging, on a running wheel.In the last 15 days, 1 mg/kg doxorubicin and saline (cumulative dose of 15 mg/kg) was peritoneally injected to the rats receiving doxorubicin and saline. Forty eight hours after the last injection of doxorubicin, the left ventricle was isolated, and gene expression of cardiac myosin heavy chain was measured using Real time PCR.Results: Doxorubicin increased beta myosin heavy chain gene expression and decreased alphacardiac myosin heavy chain gene expression (MyHC) in the AD group. However, voluntary 6week physical activity decreased doxorubicininduced changes in MyHC gene expression in the ADWR group.Conclusion: Voluntary physical activity is a tool effective in reducing doxorubicininduced cardiotoxicity in the elderly.SOURCE: URMIA MED J 2016: 26(10): 901 ISSN: 10273727