مقایسه‌ی تاثیر سلول‌های مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و سلول‌های مزانشیمی تحریک‌شده با لیپوپلی ساکارید (lps) در التیام زخم ناشی از سوختگی پوستی درجه سه در موش

پیش زمینه و هدف: سوختگی اثر جبران ناپذیریری در افراد آسیب دیده ایجاد می کند. مطالعات نشان می دهد سلول های مزانشیمی مغزاستخوان از طریق تولید فاکتورهای رشد و تمایز به سلول های رده مزودرمال می توانند در درمان آسیب های بافتی مورد استفاده قرار گیرند. همچنین تحریک سلول های مزانشیمی با لیپوپلی ساکارید قابلیت درمانی سلول ها را درترمیم آسیب های بافتی افزایش داده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تزریق زیر جلدی سلول های مزانشیمی تحریک شده با لیپوپلی ساکارید در التیام جراحات سوختگی پوستی درجه سه در موش سوری و مقایسه ی آن با سلول های مزانشیمی تحریک نشده می باشد.مواد و روش کار: تعداد 27 سر موش سوری نر تحت القاء سوختگی درجه 3 قرار گرفتند. متعاقب تقسیم بندی موش ها در سه گروه کنترل، مزانشیم وال پی اس، یک ساعت پس از اعمال سوختگی موش ها به ترتیب تحت تزریق زیر جلدی در ناحیه سوختگی با بافر فسفات سالین، سلول های مزانشیمی و سلول های مزانشیمی تحریک شده با لیپوپلی ساکارید (1 میلیون سلول در حداکثر حجم l400 micro; بافر فسفات سالین) قرار گرفتند. جهت بررسی سرعت روندترمیم آسیب در طی پروسه ی درمانی 21 روزه، مقاطع بافتی در روزهای 7، 14 و 21 پس از القاء سوختگی تهیه گردید و رنگ آمیزی های بافتی هماتوکسیلین ائوزین و ماسون تری کروم انجام پذیرفت.یافته ها: اندازه گیری ضخامت بافت جوانه ای، رگ زایی، تکثیر فیبروبلاستی و رسوب کلاژن نتایج مثبت معنی داری در دو گروه مزانشیم و آل پی اس نسبت به گروه کنترل نشان دادند (p<0.05). همچنین گروه آل پی اس به لحاظ رسوب کلاژن و سرعت روند بهبود نسبت به گروه مزانشیم برتری داشت.بحث و نتیجه گیری: تحریک سلول های مزانشیمی با لیپوپلی ساکارید پتانسیل ترمیمی سلول ها را در برخی فاکتورهای درمان آسیب سوختگی افزایش می دهد.