ارزیابی بیان ایمونوهیستوشیمیایی ماتریکس متالوپروتئیناز ٢ در آملوبلاستومای داخل استخوانی توپر ، یونی سیستیک و محیطی

پیش زمینه و هدف: آملوبلاستوما توموری با رشد آهسته و تهاجم موضعی و احتمال عود بالا می باشد. مکانیسم تهاجم آملوبلاستوما به طور کامل شناخته نشده و به درمان مشخصی برای هر یک از انواع املوبلاستوما در مطالعات قبلی اشاره نشده است. ماتریکس متالوپروتئینازها (mmps) مخصوصاً mmp2 منجر به تخریب ماتریکس و درنتیجه افزایش تهاجم و القای انژیوژنز می شوند. به همین دلیل در این مطالعه به ارزیابی بیان ایمونوهیستوشیمیایی mmp2 در املوبلاستومای داخل استخوانی توپر، یونی سیستیک و محیطی پرداخته ایم. مواد و روش کار: بلوک های پارافینه شامل ١٠ مورد املوبلاستوما توپر (٥مورد فولیکولار و ٥ مورد پلکسی فرم)، ٢٠ مورد املوبلاستومای یونی سیستیک (٥ مورد لومینال و ٥ مورد اینترالومینال و ١٠ مورد مورال) و ١٠ مورد املوبلاستومای محیطی که در فرمالین ١٠درصد فیکس شده بود مورد استفاده قرار گرفت. پس از تایید نمونه ها به وسیله بازنگری لام های موجود، نمونه ها با طول کافی اپیتلیوم با روش ihc برای مارکر mmp2 رنگ آمیزی شدند. یافته ها: تمام نمونه های املوبلاستومای توپر بیان مثبت mmp2 را نشان دادند. املوبلاستومای توپر و یونی سیستیک مورال بیان بالای این آنزیم را بروز دادند که به طور معناداری با املوبلاستومای محیطی و یونی سیستیک لومینال و اینترالومینال اختلاف داشت. (p<0.05)بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که بروز بالاتری از بیان mmp2 در انواع توپر و یونی سیستیک مورال وجود دارد. این نتایج می تواند رفتار کلینیکی تهاجمی تر و نیاز به درمان تهاجمی تر برای این انواع از املوبلاستوما را نشان دهد. درحالی که انواع محیطی و یونی سیستیک لومینال و یونی سیستیک اینترا لومینال با بیان کمتر این پروتئاز احتمال بروز رفتار بالینی خوش خیم تر و پاسخ مناسب به درمان های محافظه کارانه را دارند.