بررسی کشت توأم ارقام پیاز در منطقه بهبهان

به منظور بررسی کشت توام پیاز محلی بهبهان با پیاز پریماورا و تگزاس ارلی گرانو و همچنین تعیین مناسب ترین تراکم بوته برای پیاز محلی بهبهان و پریماورا آزمایشی به مدت یک سال (79-1378) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بهبهان اجرا گردید. در این آزمایش که با استفاده از طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با 25 تیمار در 4 تکرار انجام گرفت کشت خالص پیاز محلی بهبهان و پریماورا و کشت مخلوط پیاز محلی بهبهان با پیاز پریماورا و تگزاس ارلی گرانو به صورت نشایی به روش جایگزینی و به صورت مخلوط نواری در 6 تراکم از 200000 تا 500000 بوته در هکتار بررسی گردید. پیاز تگزاس در اواخر مهرماه در خزانه کشت و بعد از 8 هفته نشا‌ءها به زمین اصلی منتقل شدند. برداشت غده ها بسته به زمان رسیدن هررقم ازاواسط اردیبهشت تا اواخر خرداد ماه صورت گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در کشت های خالص اختلاف عملکرد تراکم های مختلف پیاز محلی بهبهان و پریماورا در سطح 1% معنی دار می باشد. محاسبه نسبت برابری زمین (land equivalent ratio=ler) و مجموع ارزشی نسبی (relative value total) نشان داد که کشت توام پیاز محلی بهبهان و پریماورا در تراکم 500000 بوته در هکتار دارای rvt و ler بزرگتر از یک می باشد. با توجه به نتایج این بررسی تراکم مطلوب پیازمحلی بهبهان و پریماورا به ترتیب 333333( فاصله 5/7 *40سانتی متر) و 400000( فاصله 5*50سانتی متر) بوته در هکتار قابل توصیه می باشد. در بین تیمارهای مختلف کشت توام ترکیب پیاز محلی بهبهان و پریماورا با تراکم 500000 بوته در هکتار با میانگین عملکرد 81/66تن در هکتار و سودمندی 5% از نظر عملکرد و 6% از نظر ارزش اقتصادی پیشنهاد می شود.