جایگاه رفتار غیر مادی در استناد جنایت از منظر فقه امامیه وحقوق ایران

نوشتار حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و متن محور به این پرسش پاسخ می دهد که هرگاه رفتار غیر مادی عامل انسانی، سبب ورود جنایت‌ به حیات و سلامت  جسمانی و روانی اشخاص گردد، آیا جنایت ناشی از رفتار غیر مادی قابل استناد به مرتکب می باشد یا خیر؟ استناد جنایت به رفتاری مادی عامل انسانی مورد وفاق فقها و حقوق‌دانان است؛ ولی درمورد استناد جنایت به رفتار غیرمادی تردید واختلاف نظر وجود دارد. نتیجه حاصل در این پژوهش این است که در استناد جنایت بین رفتار مادی و غیرمادی تفاوتی وجود ندارد؛ زیرا در هر دوحالت مسئولیت کیفری دائر مدار استناد است. درصورتی‌که قاضی با استعانت ازنظرکارشناس، علم به استناد جنایت به رفتار غیرمادی پیدا کند می‌تواند حکم به ضمان ومسئولیت کیفری مرتکب صادر نماید.

title: the position of immaterial behavior in attributing crimesfrom the perspective of imamite jurisprudence and iranian law

this paper, using a descriptive-analytical and text-based method, answers the question of whether a crime caused by an immaterial human action, which affects the physical and psychological health of individuals, can be attributed to the perpetrator. while attributing a crime to a material human action is generally agreed upon by jurists and legal scholars, there is doubt and disagreement regarding the attribution of a crime to immaterial actions. the result of this study is that there is no distinction between material and immaterial behavior when it comes to attributing a crime, as criminal responsibility is based on the attribution itself. if the judge, with the assistance of an expert, is convinced that the crime can be attributed to an immaterial action, they can issue a ruling for the perpetrator's liability and criminal responsibility.