روستاییان و مشارکت سیاسی در ایران : مطالعه موردی روستاهای حومه شهرستانهای بوشهر ( چاه کوتاه ابطویل ، تل اشکی)

مشارکت سیاسی یکی از معیارهای توسعه سیاسی به طور خاص و توسعه به طور کلی است . هدف از این تحقیق برسی و شناخت عوامل اجتماعی موثر بر مشارکت سیاسی روستاییان است . برخی از این عوامل که در نظریات دانیل لرنر ، اینکلس و اسمیت ، رابرت و دال ، لیپست و هانتینگتن به عنوان عوامل نوسازی کننده جامعه و رواج دهنده اشکال جدید رفتارهای اجتماعی بیان شده اند عبارتند از: وضعیت اقتصادی ، شغل ، تحصیلات ، ارتباط به شهر ، استفاده از وسایل ارتباط جمعی . علاوه بر این ، برخی عوامل روانشناختی مانند احساس بی قدرتی و اعتماد به دولت به عنوان متغیرهای واسط مورد بررسی قرار گرفته اند . فرضیه اصلی تحقیق این است که با بهبود شاخص ها اجتماعی مشارکت سیاسی افزایش یافته است . این فرضیه در دو بعد مشارکت سیاسی رسمی و غیر رسمی مورد بررسی و سنجش قرار گرفت . روش تحقیق ، روش پیمایشی بود که با استفاده از تکنیک پرسشنامه انجام شد . جامعه مورد مطالعه سرپرستان خانوارهای روستایی دهستان اشکی حومه شهرستان بوشهر بود . با استفاده از نمونه گیری چند مرحله ای سه روستای چاه کوتاه ، آب طویل و تل اشکی که معرف سه سطح توسعه یافتگی بالا ، متوسط و پایین بودند به طور تصادفی انتخاب شدند . نتایج تحقیق حاکی است که مشارکت سیاسی رسمی تنها در سطح متوسط ارتباط با شهر و تحصیلات ابتدایی بیشتر شده است و پس از آن رو به کاهش داشته است . به علاوه مشارکت رسمی همبستگی مثبت بالایی با اعتماد به دولت داشتهاست . این موضوع نشان میدهد که مشارکت سیاسی غیر رسمی بیش از جنبه رسمی مشارکت با شاخص های توسعه و تایید کننده نظریات نوسازی رابطه دارد .