نگرشی به زبان شعری اخوان ثالث

مهدی اخوان ثالث، به راستی «کلاسیک ترین شاعر متجدد» در شعر معاصر فارسی است. زیرا زبان شعری او به رغم تمامی ناقدان شعر و ادب، دارای ویژگی کهن گرایانه میباشد. زبان شعری از سه سرچشمه پدید آمده است: نخست، زبان سبک خراسانی؛ دوم، شعر نیما و نهایتا شعر ایرج میرزا. هر چند که بهره وری از این سه منبع به طور یکسان صورت نپذیرفته؛ چنانکه وی در بهره گیری از زبان کهن و بعضی از شیوه های زبانی نیما راه افراط را در پیش گرفته است. به نظر می رسد، عامل مهم در گرایش اخوان به زبان گذشته و بیان حقانیت کار نیما، باور و گمان او به این نکته است که هر چیز نو در ادبیات باید حتما سابقه ای در ادب گذشته داشته باشد! بعضی از ویژگی های زبانی درشعر اخوان به اختصار عبارت است از: باستانگرایی، استفاده از واژگان و ترکیبات عربی، اشاره به دانش ها، حرفه ها و مناسبت های خاص و ...