شواهد نحوی شعری در کشف الاسرار

تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار، معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصاری، شیواترین تفسیر عرفانی است که حله دلاویز ادب پارسی بر تن دارد. این تفسیر که به سبک مفسرین عامه نگارش یافته، از اوایل قرن ششم (520 ه) به یادگار مانده است. از ویژگیهای سبکی این تفسیر که شیرینی آن را دو چندان کرده، استناد به اشعار زیبا و لطیف عربی و فارسی می باشد. در این تفسیر حدود هشتصد بیت شعر عربی مناسب حال و مقال آمده است که آنها را می توان تحت مقوله های: نحو، لغت، قرائت، بلاغت، دین، ادب، تاریخ و ... مورد بررسی و تحلیل قرار دارد. نگارنده این سطور در این مقاله با بضاعت مزجاه خود به ترجمه و تعیین منابع و مستندات شواهد نحوی شعری کشف الاسرار پرداخته، بخش اول آن در شمار 28 همین پژوهشنامه تقدیم گردید و اینک بخش دوم و پایانی آن تقدیم می گردد. در خاتمه امیدوار است خوانندگان فاضل هر سهو و زلتی را که مشاهده نمایند با عین رضا و نظر خطاپوش ملاحظه فرمایند.