اقبال و گفت و گوی تمدنها

اقبال لاهوری در کتاب ضرب کلیم خود بر این باور ایستاده است که : اگر روزی تهران به عنوان ژنو عالم مشرق مرکز گفت و گوی تمدنها قرار گیرد سرنوشت جهانیان تغییر خواهد کرد . در این مقاله با بهره گیری از اشعار فارسی و اردو و دیگر آثار این دانشمند دیدگاه وی در زمینه برخورد با فرهنگ غرب و شیوه های بهره یابی از آن و روش گفت و گوی تمدنها باز نموده شده است و ضمن اشاره به تاثیر پذیری اقبال از اندیشه های سنایی،‌ ناصر خسرو ، مولوی ، صائب ، بیدل و غالب دهلوی به بررسی فلسفه ی فرهنگی اجتماعی وی دراسرار و رموز پرداخته شده و جایگاه شاعری و پایگاه تفکر وی مورد بحث قرار گرفته است و با اشاره به روش سخنوری پارسی گویان شبه قاره ، به شیوه های استدلالی ، اقبال به عنوان عصاره تفکر ادبی و فلسفی و عرفانی ایران و نتیجه سیر طبیعی تخیل در جهان ادب فارسی معرفی شده است .