بازخوانی هنر سنتی و نسبت آن با حکمت هنر اسلامی در سدۀ پانزدهم هجری شمسی

دستیابی به رابطه‌ میان معنا و مفهوم هنر سنتی و هنر اسلامی در دوران معاصر ناظر به این باور است که مبانی این هنرها به لحاظ ساختار و محتوا بر یک بنیان بوده و تحکیم آن در دورانی که انسان معاصر، در سرگشتگی اسیر شده و درگیر بحران هویت است، می‌تواند راهکاری برای این برون‌رفت و بازیابی معنای زندگی معنوی او باشد. این پژوهش با هدف بازگویی نسبت میان هنرهای سنتی با حکمت هنر اسلامی به دنبالِ تحکیم این مفهوم است تا بار دیگر، امکانی برای تحقق ارزش‌های اخلاقی و توجه به جایگاه هنر به عنوان ابزاری برای پاسخ به نیازهای معنوی انسان در عصر دیجیتال را فراهم کند. اصلی‌ترین پرسشی که در این میان مطرح است این خواهد بود که؛ چگونه می‌توان با بازتعریف مبانی هنرهای سنتی، به مفهومی به نام هنر اسلامی معاصر معنایی واقعی داد؟ اگرچه پاسخ دادن به این سوال می‌تواند از مناظر متفاوتِ فلسفی و حکمی به نظر چالش‌برانگیز باشد، ضرورت یافتن آن در وضعیت کنونی و برای نسل جدید که درگیر تهاجم فرهنگی و بحران هویتی جهان‌شمول هستند الزامی است. رویکرد این پژوهش، فلسفی- کلامی بوده و تلاش می‌شود تا به روش توصیفی  تحلیلی و با تکیه‌بر اسناد مکتوب و منابع کتابخانه‌ای معتبر این مفهوم، مورد نقد و بررسی قرار گیرد. درنهایت مهم‌ترین یافته و نتیجۀ این پژوهش نشان می‌دهد که هنر اسلامی، اگر بر اساس مبانی حکمی و متکی بر سنت قائمه معنی شود و بتواند با توجه به مفاهیم اخلاقی و رویکردی حقیقت‌جو، به امکانی برای پاسخ‌گویی به نیازهای معنوی انسان معاصر تبدیل شود، افق‌های روشنی را در رویارویی با دنیای دیجیتال فراهم کرده و بهترین مدافع در مقابل تهاجم الگوریتم‌های محاسباتی و معضلات مشابه انقلاب صنعتی است.

rereading traditional art and its relationship with the wisdom of islamic art in the 15th century

the relationship between traditional art and islamic art in the contemporary era is thought to be rooted in similar foundations regarding structure and content. this connection and integration can provide a solution for restoring spiritual meaning in a time of confusion and crisis, wherein the modern individual grapples with an identity crisis.this research aims to retell the relationship between traditional arts and the wisdom of islamic art, seeking to consolidate this concept to once again provide a possibility to realize moral values and pay attention to the place of art as a tool to respond to the spiritual needs of humans in the digital age. the most important question raised in the meantime is how can we give a real meaning to the concept called “contemporary islamic art” by redefining the basics of traditional arts? although answering this question can seem challenging from different philosophical and judicial views, it is necessary to find it in the current situation and for the new generation involved in the cultural invasion and global identity crisis. this research takes a philosophical-theological approach and aims to be critiqued and investigated using a descriptive-analytical method, relying on written documents and reliable library sources. in the end, the most significant finding and result of this research show that islamic art, if interpreted based on the principles of ruling and relying on the tradition of the qa’ima, can become a possibility to respond to the spiritual needs of contemporary man with regard to ethical concepts and a truth-seeking approach, it will provide clear horizons in facing the digital world; and is the best defender against the invasion of computational algorithms and problems similar to the industrial revolution.on the other hand, in the relationship between islamic art and traditional art, this wisdom, unlike modern teachings, is not a function of the artist’s taste, genius, personal capabilities, and skill. because the beauty of this art cannot be understood only by human senses, it has a light that must be seen with the eyes of the heart and soul to remove the veil from existence and send the soul to the garden of its kingdom. all these meanings are written in texts and on paper in the contemporary era, like poetry, and are not put into practice. that’s why the new generation and users of contemporary art in the world of artificial intelligence, expect to encounter intuitive concepts. and do not understand the true meaning of life. it seems that the contemporary man has closed his eyes to the eternal truth and accustomed his heart to darkness; the pleasure of luxury and the speed of information transfer have become more attractive to him than high human ideals. the problem of contemporary man is only to see the beauty and not to understand the meaning of it. a possibility that must be deeply reviewed, and restored to reach true knowledge to turn the identity crisis caused by the distortion of the postmodern era into liberation from the shackles of technology.