نقش میانجیگری خودکارآمدی، انگیزش شغلی، رضایت شغلی، فرسودگی شغلی و مدیریت زمان در رابطه ی با سلامت روان و اهمال‌کاری در سازمان آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجیگری خودکارآمدی، انگیزش شغلی، رضایت شغلی، فرسودگی شغلی و مدیریت زمان در رابطه ی با سلامت روان و اهمال کاری در سازمان آموزش و پرورش بود. بدین منظور 400 نفر دبیر، مدیر و کارشناس اداری به روش نمونه گیری متناسب با حجم انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس های اهمال کاری سازمانی صفاری نیا و رازلیقی(1390)، انگیزش شغلی رایت (2004)، فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (1985)، خودکارآمدی شرر (1982)، رضایت شغلی فیلد و روث(1951)، سلامت روان لایبوندولایبوند(1995) و مدیریت زمان کوئین و همکاران(1990) استفاده شده است. برای بررسی متغیر های پژوهش از ضرایب مسیر رگرسیونی و تحلیل مسیر معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها نشان داد بین عوامل خودکارآمدی، رضایت شغلی و سلامت روان با اهمال‌کاری ارتباط منفی و بین عامل فرسودگی شغلی با اهمال‌کاری ارتباط مثبت وجود دارد. همچنین ضرایب تعیین بیانگر این است که 42 درصد از تغییرات اهمال کاری بوسیله تغییرات عوامل سلامت روان، خودکارآمدی، مدیریت زمان، رضایت شغلی، انگیزش شغلی و فرسودگی شغلی تبیین می‌شود. به دلیل معنادار شدن مقدار کای اسکوئر می توان  نتیجه گرفت مدل با داده های پژوهش برازش دارد.بنابراین جهت همبستگی ها نشان می دهد در صور تی که خودکارآمدی، رضایت شغلی و سلامت روان در سازمان موردتوجه قرار گرفته و تقویت گردد، پدیده ی اهمال کاری در کارکنان سیر نزولی خواهد داشت. همچنین با افزایش فرسودگی شغلی در کارکنان، اهمال کاری در سازمانی نیز سیر صعودی طی خواهد کرد. پیشنهاد می شود برنامه ریزان با توسعه مهارت های خودکارآمد ی، رضایت شغلی و سلامت روان زمینه های کاهش و شیوع اهمال کاری را فراهم آورند.