ﺑﺮرﺳﻲ راﺑﻄﻪ ﻣﻴﺎن راﻫﺒﺮدﻫﺎی روﻳﺎروﻳﻲ و اﺳﺘﺮس ﺷﻐﻠﻲ ﺑﺎ ﺧﺸﻨﻮدی ﺷﻐﻠﻲ اﺳﺘﺎن ﻗﻢ

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی بین راهبردهای رویارویی و استرس شغلی با خشنودی شغلی مدیران مدارس استان قم بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه مدیران مدارس استان قم (816 نفر) بودند. نمونه پژوهش شامل 228 مدیر که از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند، و به آزمون های راهبردهای رویارویی اندلر و پارکر (1990)، استرس شغلی و پرسشنامه توصیف شغل پاسخ دادند. داده ها به روش همبستگی و رگرسیون گام به گام که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد استرس شغلی و راهبرد رویارویی مساله مدار همراه با راهبرد رویارویی اجتناب مدار توان پیش بینی تغییرات واریانس خشنودی شغلی را دارد. متغیر راهبرد رویارویی اجتناب مدار توان پیش بینی تغییرات واریانس خشنودی شغلی را ندارد و متغیر راهبرد رویارویی هیجان مدار و مساله مدار توان پیش بینی تغییرات واریانس خشنودی شغلی را دارند. هم چنین استرس شغلی توان پیش بینی تغییرات واریانس خشنودی شغلی را دارد و متغیر راهبرد رویارویی مساله مدار توان پیش بینی تغییرات واریانس استرس شغلی را دارد. نتیجه گیری: آموزش مهارت های رویارویی با مشکلات می تواند در کاهش استرس شغلی و افزایش خشنودی شغلی نقش مهمی داشته باشند.