اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودشفقتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کارکنان دارای تعارض کار و خانواده

هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودشفقتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کارکنان دارای تعارض کار و خانواده انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کارمندان با تعارض کار و خانواده در شرکت ایران خودرو (شهر تهران) در شش‌ماهه دوم سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 کارمندان با تعارض کار-خانواده با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 15 کارمند). گروه آزمایش به مدت 10 جلسه تحت آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه‌‌های تعارض کار- خانواده (کارلسون و همکاران، 2000)، خودشفقتی (نف، 2003) و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی (دنیس و وندروال، 2010) استفاده شد. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم‌افزار آماری 23spss تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودشفقتی(p < 0.001) و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی(p < 0.001) کارکنان دارای تعارض کار و خانواده تاثیر معنادار داشته است. بدین صورت که این درمان توانسته منجر به بهبود خودشفقتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کارکنان شود. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که رفتاردرمانی دیالکتیک با بهره‌گیری از تکنیک‌های تحمل پریشانی، پذیرش و خودنظم‌جویی هیجانی می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود خودشفقتی و انعطاف‌پذیری روان‌شناختی کارکنان دارای تعارض کار و خانواده مورد استفاده گیرد.

effectiveness of dialectic behavior therapy on self-compassion and psychological flexibility among employees with work-family conflict

aims: the present study aimed to investigate the effectiveness of dialectical behavior therapy on self-compassion and psychological flexibility in workers with work-family conflict. methods: this was a quasi-experimental study with a pretest post-test design and a control group with a two-month follow-up stage. the statistical population included the employees with work-family conflict at iran khodro company (tehran) in the second half of 2019-2020. thirty employees with work-family conflict were randomly selected and assigned to experimental and control groups (n = 15). the experimental group was trained in dialectical behavior therapy for ten sessions. the work-family conflict scale (carlson et al., 2000), the self-compassion scale (neff, 2003), and the psychological flexibility inventory (denis and vanderwall, 2010) were used. data were analyzed by repeated-measures analysis of variance using spss-23 software. results: the results showed that dialectical behavior therapy significantly affected the self-compassion and psychological flexibility of employees with work-family conflict (p < 0.001). this therapy could lead to improvements in employees’ self-compassion and psychological flexibility. conclusion: according to the present study, dialectical behavior therapy could be used as an efficient therapy to improve the self-compassion and psychological flexibility of employees with work-family conflict by using techniques such as stress-bearing, acceptance, and emotional self-regulation.