مطالعه و تحلیل تاثیر رهبری ارتقا دهنده‏ی سلامت بر قصد ماندن کارکنان

سلامت جسم و روان کارکنان از موضوع‏های مهم و در عین حال قدری مغفول مانده در سازمان‏های عصر حاضر است که به نظر می‏رسد مدیران سازمان‏ها می‏توانند با هدایت سبک رهبری خود به این سمت بر جابه‏جایی‏ها و ترک خدمت کارکنان تاثیرگذار باشند. مقوله جدیدی که در این زمینه در مباحث رهبری مطرح شده است مفهوم رهبری ارتقادهنده‏ی سلامت می‏باشد. تحقیق حاضر با هدف مطالعه‏ی ارتباط رهبری ارتقا دهنده‏ی سلامت با قصد ماندن کارکنان انجام شد. این پژوهش از جهت هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده‏ها، توصیفی و از نوع همبستگی است و به‏طور مشخص مبتنی بر تحلیل مسیر است. جامعه‏ی آماری این پژوهش، کلیه‏ی کارکنان ستاد استانی شرکت توزیع نیروی برق استان خراسان جنوبی را دربرمی‏گیرد که بر اساس آمارهای داخلی این شرکت، برابر 90 نفر مشخص شد. نمونه‏گیری به روش تصادفی ساده انجام گرفت؛ برای برآورد حجم نمونه از جدول نمونه‏گیری مورگان استفاده شد. ابزار گردآوری داده‏های این پژوهش، پرسش‏نامه است. بدین منظور، برای سنجش متغیر رهبری ارتقادهنده‏ی سلامت از پرسشنامه‏ی به‏کارگرفته شده در تحقیق جیمنز و همکاران (2016) و برای سنجش قصد ماندن از پرسشنامه‏ی هانت، آسبرن و مارتین (1981) استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه‏های تحقیق بیانگر این است که فرضیه اصلی پژوهش مبنی بر تاثیرگذاری رهبری ارتقا دهنده‏ی سلامت بر قصد ماندن کارکنان تایید گردید و در بین مولفه‏های هفت‏گانه رهبری ارتقا دهنده‏ی سلامت فقط نحوه کنترل کارکنان بر قصد ماندن آنها اثر داشت و اثر گذاری سایر مولفه‏های رهبری ارتقادهنده سلامت بر قصد ماندن کارکنان معنادار نبود.