طراحی و آزمون الگویی از پیامدهای سازمانی برازندگی شغلی

هدف اصلی از این پژوهش بررسی یک الگوی پیشنهادی است که در آن تاثیر برازندگی شغلی بر نیت ترک شغل و عملکرد شغلی با میانجی گری استرس شغلی و توانمند سازی روانشناختی مورد بررسی قرار می گیرد. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری است که در سال 1394 انجام شد. الگوی پیشنهادی در یک نمونه ی 256 نفری از پرستاران بیمارستان‌های اهواز که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند، آزموده شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس شغلی پارکر و دکوتیس (1983)، پرسشنامه نیت ترک شغل کامن، فیچمن، جنکینز و کلش (1979)، پرسشنامه توانمندسازی روان‌شناختی اسپریتزر (1995)، پرسشنامه برازندگی شغلی آدامز، وبستر و بایراسکی (2010) و پرسشنامه عملکرد شغلی تن هورن و رو (1988) بودند. برای ارزیابی الگوی پیشنهادی و آزمون اثرهای واسطه ای از تحلیل معادلات ساختاری و روش بوت استرپ استفاده گردید. یافته ها بیانگر تطابق و برازش الگوی پیشنهادی با داده های واقعی داشت. در مدل تایید شده، استرس شغلی و توانمند سازی روانشناختی میانجی گر های مناسبی در تبیین تاثیر برازندگی شغلی بر عملکرد شغلی و نیت ترک شغل محسوب می‌شدند. بر اساس یافته‌های بدست آمده پیشنهاد می‌شود که برای ارتقای سطح عملکرد شغلی و ماندن کارکنان در سازمان، سازمان‌ها شرایطی را برای بهبود سطح استرس شغلی و برازندگی شغلی یا افزایش توانمندسازی روان‌شناختی فراهم آورند.