بررسی کفایت شاخص‌های روانسنجی مقیاس بهزیستی کارکن

پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های روانسنجی مقیاس بهزیستی کارکن ژنگ، ژو، زائو و ژانگ (2015) انجام شد. بدین منظور، 201 نفر از کارکنان یک شرکت صنعتی در بوشهر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه‌های پژوهش را تکمیل کردند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس‌های بهزیستی کارکن، خشنودی شغلی، عاطفه‌ی مثبت و منفی، تعهد عاطفی، عملکرد شغلی و تمایل به ترک شغل بودند. بررسی همسانی درونی سوالات پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ و همبستگی هر سوال با نمره‌ی کل آزمون نشان داد که این مقیاس از پایایی قابل قبولی برخوردار است به منظور بررسی روایی مقیاس بهزیستی کارکن از چند روش استفاده شد. اول، تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که ساختار سه عاملی این مقیاس از برازش مناسبی برخوردار است. دوم، نتایج حاصل از بررسی روایی همگرا و  افتراقی نشان داد که مقیاس بهزیستی کارکن با مقیاس‌های خشنودی شغلی و عاطفه‌ی مثبت رابطه‌ی مثبت معنادار و با عاطفه‌ی منفی رابطه‌ی منفی معناداری دارد. سوم، نتایج حاصل از روایی پیش‌بین نشان داد که بهزیستی کارکن قادر به پیش‌بینی خشنودی شغلی، تعهد عاطفی، تمایل به ترک شغل و عملکرد شغلی می‌باشد. در مجموع، یافته‌های تحقیق نشان دادند که مقیاس بهزیستی کارکن یک مقیاس پایا و معتبر برای سنجش بهزیستی کارکنان ایرانی می‌باشد.