اثربخشی کلاس های آموزش خانواده در انطباق پذیری مسیر شغلی دانش آموزان دبیرستانی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر کلاس های آموزش خانواده در انطباق پذیری مسیر شغلی دانش آموزان سال اول دبیرستان بود. روش پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی با پیش-آزمون و پس آزمون در دو گروه کنترل و آزمایش است . متغیر مستقل آموزش خانواده و متغیر وابسته انطباق پذیری مسیر شغلی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان شهرستان سقز در سال تحصیلی 91-92 بودند. ابتدا به روش نمونه گیری تصادفی یک مدرسه انتخاب و سپس 30 نفر از دانش آموزان و مادران آنها با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 7جلسه (1/20) ساعته آموزش خانواده را دریافت کردند که هر هفته 1 جلسه 2 ساعته و حدود یک ماه و نیم آموزش گروه آزمایش طول کشید . گردآوری داده ها به کمک آزمون انطباق پذیری مسیر شغلی یوسفی 1390 صورت گرفت . برای نشان دادن تفاوت گروه ها، ابتدا میانگین و انحراف معیار گروه های آزمایش و گواه محاسبه شد و سپس از تحلیل کواریانس چندمتغیره برای تحلیل نهایی داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد با درنظر گرفتن نمرات پیش آزمون به عنوان متغیر هم پراش (کمکی)، مداخلات به تفاوت معنادار بین گروه آزمایش و کنترل منجر شده است (p=0/001) یعنی کلاس های آموزش خانواده بر بهبود ابعاد انطباق پذیری شغلی (کنجکاوی و اعتماد, دغدغه) تاثیر داشته است.