وظیفه ماموم هنگام قرائت سوره عزیمه در نماز جماعت

چنانچه شخصی به جماعت اقتدا نماید و امام جماعت سوره عزیمه قرائت نماید، اما در بین نماز، سجده سوره عزیمه را انجام ندهد، ماموم از سویی باید به‌خاطر استماع آیه سجده، سجده آن را انجام دهد و از دیگرسوی، انجام این سجده ممکن است موجب خلل در نماز باشد. ماموم دچار این مشکل می‌شود که کدام طرف را بپذیرد و راه‌حل برون‌رفت از این چالش چیست؟ در این زمینه، میان فقهای امامیه اختلاف‌نظر وجود دارد. طبق یک نظریه، تبعیت از امام اقتضا می‌کند که ماموم هم سجده را ترک نماید. نظریه دوم قائل است که ماموم باید سجده کند و برای او تبعیت از امام در این حال جایز نیست. قائلان به نظریه دوم، راه‌حل‌های مختلفی ارائه داده‌اند. عده‌ای گفته‌اند در این حالت، ماموم باید بدل سجده را انجام دهد؛ یعنی ایماء و اشاره جایگزین سجده می‌شود. گروهی گفته‌اند باید هم از ایماء استفاده کند و هم سجده را بعد از پایان نماز انجام دهد و از نظر برخی دیگر، وظیفه او فقط انجام سجده بعد از نماز است. این مقاله که با مطالعه متون کهن، مستندات فقهی مسئله را به شیوه تحلیلی توصیفی بررسی کرده است، با بررسی مستندات نظریه‌های مربوط، نتیجه‌گیری نموده است که به‌تبع امام، ماموم نیز نباید سجده را انجام دهد؛ لیک به‌دلیل وجود مقتضی و فقدان مانع، انجام ایماء و اشاره برای او الزامی است و نمازش صحیح است.