بررسی رابطه ادبیات و محیط زیست در اشعار معاصر

با نگاه زیست محیطی به ادبیّات می توان ضمن واکاوی وارزیابی نگاه انسان به طبیعت و چگونگی درطول تاریخ با طبیعت پیرامون خویش، زمینه را برای شکلگیری آثاری فراهم آورد که با در نظر گرفتن ملاحظات زیستمحیطی نگرش تازه ای به طبیعت عرضه کنند. در اینپژوهش با مطالعه آثار برخی از شاعران معاصر همچونننیمایوشیج، سهراب سپهری و احمد شاملو ضمن بررسیاین شاعران به طبیعت، تاثیر و تقابل ادبیات و محیطزیست، رویکرد شاعران نسبت به مباحث و مسائل زیستمحیطی و همچنین روابط انسان با طبیعت بررسی شدهاست. درباره دست آورد این پژوهش باید گفت؛ شعر نیما،سراسر یگانگی با طبیعت است که میتوان آن را حاصلنگاه دقیق و آمیختگی او با طبیعت دانست در نظر ،نیماانسان و طبیعت دو جزء جدایی ناپذیرند در شعر نیماطبیعت با عناصر زیبای خود همواره مایه آرامش نشاط وشادمانی بشر بوده است.در شعر سهراب نیز وجود انسانبسیار کمرنگ است؛ اما در مقابل به محیط پیرامون توجهویژه ای دارد. او با بازگشت به طبیعت به دنبال سادگیگذشته و مناظر بکر طبیعی ،است ارتباط سپهری باطبیعت ارتباطی بی واسطه است، سهراب با تامل درهستی به مرحله جدیدی از آگاهی و تجربه دست یافتهاست؛ این آگاهی موجب شده تا در برابر طبیعت و مظاهرآن فروتنی پیشه کند و همواره حامی حقوق محیطپیرامون باشد. شاملو، کودک انسان را عصاره ای از پیونداساطیری عناصر طبیعت میداند او در انتظار روزهاییروشن و سراسر مهربانی است؛ روزهایی که عشق ودوستی بر همه جای جهان حکم فرما شود تا جایی کهسایر جانداران نیز از این عشق و مهربانی بهره مند شوند. به طور کلی شاعران میتوانند با شیوه های بیانی ،مختلفمشکلات زیست محیطی را به تصویر بکشند و راهی برایبیرون رفت از بحران های زیست محیطی ارائه دهند.