بررسی رابطه میان سلامت اجتماعی و سکوت سازمانی (مطالعه موردی کارکنان شهرداری مناطق 7 و 11)

سلامت اجتماعی در گسترده‌ترین معنای آن، پدیده ای است که مورد توجه تمامی انسان‌ها، گروه‌های اجتماعی و جوامع بشری است. بمنظور به کارگیری این مفهوم و نیز داشتن کارکنان سالم‌تر و شادتر، مدیران باید موانعی را در راستای از بین بردن سکوت سازمانی از میان ببرند تا مشارکت افزون شود . در این مطالعه که از نظر نوع روش، توصیفی-همبستگی و از لحاظ هدف ،کاربردی است. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق ،کارکنان شهرداری مناطق 7 و 11 شهرداری شیراز بوده است. براساس فرمول کوکران و طبق روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، تعداد 227 پرسشنامه توزیع شده است. پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز( 2000) و پرسشنامه استاندارد سکوت سازمانی کنول و ون دیک( 2012) که دارای الفای کرونباخ به‌ترتیب( 84/0 و 88/0) بوده‌اند. آزمون‌های آماری توصیفی و همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی استفاده شد . یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان داده که میان مولفه‌های سلامت اجتماعی؛ مشارکت اجتماعی، انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، انطباق اجتماعی و شکوفایی اجتماعی با سکوت سازمانی در میان کارکنان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بر اساس آزمون رگرسیون خطی، تنها مولفه انسجام اجتماعی، قابلیت پیشبینی سکوت سازمانی را دارد .لذا؛ تشویق کارکنان به ارزش قائل شدن برای یکدیگر، اجرای برنامه‌های تشویقی دورهای در دوره‌های هفتگی و ماهانه در راستای افزایش حس نزدیکی کارکنان با یکدیگر ، فرهنگسازی و آموزش کارکنان در باب این موضوع که رفتار هر فرد روی دیگر افراد سازمان اثرات مثبت و منفی میگذارد به آنان پیشنهاد می‌گردد .