بررسی هوشمندسازی مدارس در آموزش و پرورش

مدارس هوشمند یکی از طرح های آموزشی فناوری اطلاعات وارتباطات است که برای ابداع فرایندهای یاددهی – یادگیر در جهان و به منظور ارتقای کیفیت فرایند تعلیم و تربیت ، با بهره گیری هوشمندانه از نهاد رسانه به وجود آمده اند. آموزش وپرورش ایران در این راستا اقدام های زیادی مانند ایجاد مدارس آزمایشی، حمایت از مدارس داوطلب و تهیة سند راهبردی توسعة مدارس هوشمند انجام داد، اما مدارس هوشمند به صورت فراگیر شکل نگرفتند و با مشکلاتی روبرو بودند گرچه هوشمند سازی مدارس به برنامه ریزی بلند مدت نیاز دارد و باید بسترهای شامل زیر ساخت ارتباطی، محتوای مناسب، آموزش معلمان، تغییر روش های آموزشی و فرهنگ سازی والدینف گام به گام وبا تفکر صورت گیرد. در واقع مدرسه‌ هوشمند با مدرسه‌ مجازی متفاوت می باشد. در مدارس هوشمند کارکرد اجتماعی مدرسه وجود دارد اما در مدرسه‌ مجازی، نیاز به حضور فیزیکی و پویای دانش آموز در مدرسه می باشد. زیرا آموزش در مدرسه هوشمند به شکل گذشته نیست و به شکل معنادار و اکتشافی می باشد.لذا نیاز کنونی جامعه ما داشتن نیروهایی متخصص و آشنا به مباحث تکنولوژی و دانش روز دنیاست. این نیاز را امروزه اغلب کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه دریافته اند و با تجهیز و آماده سازی زیر ساخت های مورد نیاز در حال حرکت به این سمت هستند. این تحقیق با هدف هوشمندسازی مدارس در آموزش و پرورش انجام شده است. روش تحقیق ، روش اسنادی (کتابخانه ای) می باشد و برای گردآوری اطلاعات از ابزار فیش استفاده شده است.