اثر هزینه‌های نظامی بر بدهی‌های خارجی ایران

هدف اصلی این مطالعه بررسی هم‌انباشتگی و علیت بین هزینه‌های نظامی و بدهی‌های خارجی و پاسخ به این سوال است که آیا هزینه‌های نظامی، بدهی‌های خارجی ایران را طی دوره‌ی زمانی 1391-1367 افزایش داده است؟ به‌منظور بررسی دقیق‌تر این هدف از آزمون مانایی با وجود شکست ساختاری زیوت اندریوز (1992) و سایر آزمون‌های معمول مانایی در داده‌های سری زمانی و سه رویکرد، خودرگرسیون با وقفه‌های توزیعی (ardl)، یوهانسن (1990) و حداقل مربعات معمولی کاملاً اصلاح‌شده (fmols) استفاده شده است. اثبات هم‌انباشتگی در سه رویکرد فوق به‌ترتیب با استفاده از آزمون‌های هم‌انباشتگی کرانه‌های پسران و همکاران (2001)، تریس و حداکثر مقادیر ویژه و سایکنن و لوتکیپول (2000) صورت گرفته است. تخمین ضرایب کوتاه‌مدت و بررسی جهت علیت نیز بر اساس مدل تصحیح خطا (ecm) و مدل تصحیح خطای برداری (vecm) انجام شده است. نتایج این تحقیق حاکی از تاثیر مثبت و اندک هزینه‌های نظامی بر روی بدهی‌های خارجی در کوتاه‌مدت و بلندمدت است. در کوتاه‌مدت و بلندمدت نیز یک رابطه علیت یک‌طرفه از هزینه‌های نظامی به بدهی‌های خارجی وجود دارد.

The Influence of Military Spending on External Debt in IRAN

AbstractThe main objective of this study is to investigate the cointegration and causality between military spending and external debt during the period of 19882012. To the accurate deliberation of this main used the Zivot Andrews (1992) unit root test with structural breaks based on the three approaches, autoregressive distributed lags (ARDL), Johansson (1990) and fully modified ordinary least squares (FMOLS). Demonstrate cointegration in upon three approaches have been done by using Pesaran's et al bonds (2001), trace and maximum eigenvalue and Saikkonen and Lutkepohl (2000) cointegration tests. The estimated longterm and shortterm coefficients and reviews of direction causality have done based on error correction model (ECM). The results indicate a low positive effect of military expenditure on external debt in shortterm and longterm. In addition, there is oneway causality from military spending to external debt in shortterm and longterm.