ارایه مدلی برای تعیین ساختار سررسید بدهی شرکت های ایرانی براساس متغیرهای تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم و عرضه پول

یکی از مهم ترین تصمیمات مالی در شرکت انتخاب ترکیب مناسب بدهی های بلندمدت و کوتاه مدت است. این ترکیب ممکن است تحت تاثیر عوامل درون شرکتی و یا عوامل کلان اقتصادی قرار گیرد. از این رو، هدف این تحقیق بررسی تاثیر برخی متغیرهای کلان اقتصادی بر ساختار سررسید بدهی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بدین منظور سه فرضیه تدوین‌شده است؛ در فرضیه اول تاثیر تولید ناخالص داخلی بر ساختار سررسید بدهی، در فرضیه دوم تاثیر نرخ تورم بر ساختار سررسید بدهی و در فرضیه سوم تاثیر عرضه پول بر متغیر مذکور مورد آزمون قرار گرفته است. با توجه به مبانی نظری و ادبیات موضوع برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، یک مدل رگرسیون تدوین و مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری، شرکت‌های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1380 الی 1387 است. برای تعیین نمونه آماری، از روش حذف سیستماتیک استفاده شده است که در نهایت 92 شرکت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها بیانگر تایید فرضیه اول و سوم و رد فرضیه دوم با استفاده از داده‌های تابلویی است. یافته‌های پژوهش نشان داد رابطه مثبت و معنی‌دار بین تولید ناخالص داخلی و ساختار سررسید بدهی وجود دارد. همچنین بین عرضه پول و ساختار سررسید بدهی رابطه منفی وجود دارد. علاوه بر این بین نرخ تورم و ساختار سررسید بدهی هیچ گونه رابطه‌ای مشاهده نشد.