نقش بهرهوری کل عوامل تولید در رشد اقتصادی ایران جهت دستیابی به اهداف چشمانداز 1404 (مقایسه باکشورهای منتخب)

در این پژوهش باز بودن اقتصاد، سرمایه انسانی، اسناد چشمانداز، تورم و رابطه مبادله را روی بهرهوری کل عوامل در شکل دادههای تابلویی برای کشورهای منطقه آسیای جنوب غربی در دوره 25 ساله 1980-2005 بررسی نموده ایم. 9 کشور منطقه آسیای جنوب غربی همراه با ایران که شامل عربستان، ترکیه، کویت، امارات، عمان، پاکستان، مصر، رژیم اشغالگر قدس و بحرین بررسی شده اند. برای نتیجهگیری و مقایسه بهتر بین این کشورها، کشورهای مورد بررسی به دو گروه کشورهای عضو اوپک و غیر اوپک تقسیم گردیده است با توجه به نتایج برآوردها، متغیرهای سرمایه انسانی و بازبودن اقتصاد تاثیر بالقوهای در بهرهوری کل عوامل دارد. از بین این دو عامل سرمایه انسانی ضریب کشش بالاتری دارد ( 67/1 )درحالی که باز بودن اقتصاد دارای ضریب کشش 33/1 میباشد. در گروه کشورهای عضو اپیک، نقش متغیر باز بودن اقتصاد (دارای ضریب کشش 83/2) از سرمایه انسانی(ضریب کشش 93/0) پر رنگ تراست. در گروه کشورهای غیر اپیک سرمایه انسانی تاثیر مثبت و کششپذیری بالایی دارد (ضریب کشش 2/3) و مهمترین عامل اثرگذار بر رشد اقتصادی این کشورهاست. این موضوع نشان دهنده این است که در گروه کشورهای عضو اوپک که ایران نیز در آن گروه عضو است، باز بودن اقتصاد نقش موثری در بهرهوری کل عوامل دارد.در نتیجه این کشورها برای رسیدن به اهداف چشمانداز باید در مرحله نخست به سوی ایجاد ساختارهای رقابتی و اقتصاد باز و در مرحله بعد به سمت بهبود بهرهوری حرکت نمایند.