بررسی اقتصادی جایگزینی خودروهای فرسوده سنگین دیزلی مسافربری در ایران

وسایل نقلیه سنگین دیزلی سهم قابل توجهی از مصرف سوخت‌های فسیلی را به خود اختصاص داده‌اند. با بررسی متوسط سن این دسته از ناوگان مشخص می‌شود که از خودروهای سنگین بیش از عمر مفید آنان بهره‌برداری می‌شود. بنابراین، مصرف سالانه نفت‌گاز در این بخش دارای یک روند صعودی بوده و با توجه به ثابت‌ماندن قیمت فروش داخلی نفت‌گاز در مقایسه با افزایش قیمت واردات این فرآورده، دولت سالانه یارانه فزاینده‌ای را برای این فرآورده پرداخت می‌کند. با توجه به اینکه کاهش مصرف سوخت مورد توجه دولت قرارگرفته است، یکی از روش‌هایی که دولت می‌تواند برای تحقق اهداف خود از آن استفاده‌کند، جایگزینی خودروهای فرسوده دیزلی است. در این پژوهش با ارایه روش‌های مختلف از رده خارج‌کردن و جایگزینی خودروهای فرسوده سنگین دیزلی مسافربری شامل اتوبوس و مینی‌بوس، توجیه‌پذیری اقتصادی آن از دیدگاه دولت را مورد بررسی قرار داده و کاهش در مصرف سوخت و انتشار آلاینده‌های زیست‌محیطی نیز به‌عنوان فرضیه مد نظر قرار داده‌ایم. بر اساس نتایج به‌دست آمده و با توجه به ظرفیت تولید خودروسازان داخلی، تمامی اتوبوس‌های فرسوده را می‌توان با استفاده از تولیدات داخلی و تمامی مینی‌بوس‌های فرسوده را می‌توان توسط ترکیبی از خودروهای وارداتی و داخلی در طول پنج سال جایگزین کرد.