تحلیل و ارزیابی کارایی شرکت‌های توزیع برق ایران درسال 1384

در دهه اخیر مدل‌های اندازه‌گیری کارایی دستخوش تحولات زیادی شده‌است. دراین پژوهش با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده‏ها (dea) به سنجش کارایی در شرکت‌های توزیع برق ایران پرداخته‌ایم. به اعتقاد فارل، مساله اندازه‏گیری کارایی اقتصادی در یک صنعت از دو جهت مهم است: یکی از بعد آزمون نظریه‏های اقتصادی و دیگری به‌منظور سیاستگذاری اقتصادی. برای این منظور تعیین معیارهای واقعی کارایی اهمیت بسیاری دارد. با توجه به ساختار فعلی برق ایران که دارای ساختاری دولتی بوده و کنترل کمی بر خروجی‏های شرکت توزیع برق وجود دارد، استفاده از مدل ورودی‏گرای تحلیل فراگیر داده‌ها مناسب‌تر است. یافته‏های این پژوهش نشان می‌دهد در سال 1384 با فرض بازدهی ثابت به مقیاس، شرکت‌های توزیع برق استان اردبیل، غرب استان تهران، شمال غرب استان تهران و مرکز استان تهران به‌عنوان کاراترین شرکت‌ها و شرکت‌های توزیع برق استان‌های خوزستان، هرمزگان، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد کمترین سطح کارایی را داشته‌اند.