ارزیابی رعایت حریم خصوصی در نظام بانکداری فناورانه ایران

بانک‌ها در راستای ارائه خدمات بانکی به اطلاعات شهروندان مانند اطلاعات هویتی، اطلاعات مربوط به وضعیت حساب‌های بانکی و میزان موجودی حساب‌های مشتریان خود دست می‌یابند. ارزش اقتصادی این اطلاعات و مزیت رقابتی آن‌ها درکنار اهمیت حفظ این اطلاعات به عنوان یکی از حقوق شهروندی، بانک‌ها را موظف به حفظ اسرار بانکی شهروندان نموده‌است. رشد و پیشرفت فناوری و تکنولوژی در بستر اینترنت تغییراتی را در نحوه انجام عملیات‌های بانکی و به صورت کلی نظام بانکی به‌همراه داشته‌است و فناورهای مالی به عنوان تسهیل‌کنندگان خدمات بانکی و یکی از مجریان نظام بانکداری نوین به مجموعه‌ای از اطلاعات بانکی شهروندان دسترسی پیدا می‌نمایند. گسترش تحلیل‌های اطلاعاتی به مدد هوش مصنوعی، ارتباط فناورهای مالی و بانک‌ها با یکدیگر منجر به ایجاد شبکه گسترده‌ای از اطلاعات خواهد شد که افشای آن، چالش‌های حقوقی گوناگونی را با خود به همراه دارد. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری منابع کتابخانه‌ای، در صدد تببین رابطه‌ میان بانکداری و فناورهای مالی اعم از نئوبانک‌ها‌، خرید فناورهای مالی توسط بانک‌ها و همکاری میان بانک‌ها‌ و ارائه دهندگان خدمات فناورهای مالی، به منظور یافتن مبنایی برای حفظ اطلاعات شهروندان در بستر فناورهای مالی و تشریح استثنائات ناظر بر اصل حفظ اسرار بانکی شهروندان در بانکداری نوین است. این پژوهش با بررسی مسئولیت ارائه دهندگان خدمات فناورهای مالی در صورت افشا، عدم کفایت مبنای مسئولیت مبتنی بر تقصیر برای حفظ اسرار شهروندان، لزوم بازنگری در مبنای مسئولیت و ضرورت پذیرش مسئولیت محض به عنوان مبنای مسئولیت در بانکداری نوین را نشان می‌دهد.