نقد دو رویکرد در زبان ‌شناسی براساس نظریه افعال گفتاری

رویکرد تحلیل حذف انشائی، نه حضور گویندگان، شنوندگان و افعال را بلکه حضور کلماتِ «من»، «تو» و افعال جملات انشائی را مسلم فرض می‌کند. در رویکرد اصول موضوعه محاوره‌ای نیز می‌توان به اصول محاوره رسمیت بخشید و نشان داد که قواعدی در دستور زبان وجود دارند که به چنین اصولی وابسته‌اند. اما از نظر جان سرل، هر دو رویکرد تحلیل حذف انشائی و اصول موضوعه محاوره‌ای، برداشت اشتباهی را از جایگاه نظریه افعال گفتاری در روایتی کلی از زبان نشان می‌دهند. ایراد سرل به این دو رویکرد این است که هر دوی آن‌ها در استفاده از منابع نظریه‌های فعلی افعال گفتاری ناکام می‌مانند. هر دو نظریه وقتی با داده‌های گیج‌کننده مواجه می‌شوند، راه‌حلی را فرض می‌کنند که نیاز به عرضه مولفه‌های اضافی و غیرضروری دارد. در هریک، فهمی صحیح از نقش افعال گفتاری ما را قادر می‌سازد تا این داده‌ها را بدون ارائه این مولفه‌های اضافی و غیرضروری توجیه کنیم.

the critique of two approaches in linguistics based on the theory of speech acts

the performative deletion analysis approach, does not assume the presence of speakers, hearers, and verbs, but rather the presence of the words i, you, and performative verbs. in the approach of conversational postulates, it is also possible to formalize principles of conversation and show that there are rules in grammar that are dependent on such principles. but according to john searle, both approaches to the performative deletion analysis and the conversational postulates show a misunderstanding of the place of theory of speech acts in the general narrative of language. searle's objection to these two approaches is that they both fail to use the sources of current theories of speech acts. both theories, when confronted with confusing data, assume a solution that requires the introduction of additional and unnecessary components. in each, a correct understanding of the role of speech acts enables us to justify this data without providing these additional and unnecessary components.