چشم اندازی از آینده تغییرات اقلیمی در ایران

مقدمه: در این مطالعه تغییر اقلیم و گسترش شهری و کشاورزی، تغییر الگوهای بارشی و کشاورزی، کشاورزی با رویکرد کشت محصولات مقاوم به خشکسالی، نقش دولت و بخش خصوصی در توسعه کشاورزی پایدار در شرایط حاضر، سیاست‌های کشاورزی کشور در انطباق با تغییرات اقلیمی، اقدامات آتی در جهت پایداری زراعی در مقابل تغییرات اقلیمی چشم‌انداز پیش رو با توجه به وضع موجود مورد بررسی قرار گرفت. روش‌شناسی تحقیق: این پژوهش بر اساس بررسی برخی از اسناد، گزارشات و مطالعاتی که قبلا انجام شده و همچنان نیز در حال انجام هستند، با هدف تحلیل برخی چالش‌های موجود پیرامون مشکلات تغییرات اقلیمی در کشور صورت گرفته است.نتایج: نتایج این بررسی نشان داد از علل اصلی عقب‌ماندگی بخش کشاورزی در کشورهای در حال توسعه نسبت به کشورهای توسعه یافته، این است که در کشورهای توسعه یافته بخش کشاورزی از سوی بخش صنعت، کاملاً مورد حمایت قرار می‌گیرد، اما در کشورهای در حال توسعه نه تنها چنین چیزی مصداقی ندارد، بلکه این بخش کشاورزی است که تا حدودی کاستی‌های بخش صنعت را جبران می‌نماید. این در حالی است که فناوری به تنهایی شاید قادر به کنترل یا تقلیل اثرات منفی تغییرات اقلیمی نباشد ولی ترکیب 'فناوری' با 'پایداری' می‌تواند بعنوان راهکاری مناسب عمل کند. بنابراین نیاز است رشد تکنولوژی‌ها در کشور از نوع فناوری کاهنده تولید co2 باشد تا حداقل منجر به تشدید شرایط نامناسب اقلیمی نگردد.نتیجه‌گیری کلی: با توجه به شرایط موجود، طی سال‌های اخیر، تمرکز اکثر دولت‌ها بر حفظ و تقویت منابع طبیعی و منابع آبی کشور و همچنین رعایت الگوی کشت بوده است. در صورت اقدامات مناسب در راستای شرایط فعلی، برنامه‌ریزی کاربردی، تهیه آمار و اطلاعات صحیح و کافی، بکارگیری نیروهای متخصص در جایگاه مناسب، توجه و جدیت در اجرای مصوبات، اختصاص اعتبار مناسب، تهیه و به روزرسانی ابزار و تکنولوژی‌های جدید و مناسب و... می‌توان از بروز رخدادهای نامناسب‌تر آتی پیشگیری و شرایط نامناسب فعلی را تا حدودی کنترل نمود.