مفهوم شناسی نظریۀ شهرهای تاب آور در برابر تغییرات اقلیمی: مولفه ها و راهبردها

بررسی مولفه‌های نظریه شهرهای تاب‌آور در برابر اقلیم، به دلیل افزایش تاثیرات تغییر اقلیم و بلایای طبیعی بر محیط‌های شهری ضروری است. این بررسی به شهرها کمک می‌کند تا با شناخت نقاط ضعف و قوت خود، استراتژی‌های کارآمدی برای مقابله با چالش‌های آینده توسعه دهند. همچنین، این رویکرد می‌تواند به حفظ منابع طبیعی، کاهش آسیب‌پذیری و افزایش ظرفیت بازیابی پس از بحران‌ها کمک کند. در نهایت، توجه به این مولفه‌ها موجب تقویت پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی شهرها می‌شود. از این رو، هدف پژوهش حاضر مولفه شناسی و واکاوی مولفه های نظریۀ شهرهای تاب آور در برابر اقلیم است. نتایج پژوهش نشان دهندۀ آن است که نظریه شهرهای تاب‌آور در برابر تغییر اقلیم، نیازمند همکاری چندجانبه، استفاده از فناوری‌های نوین و توجه به ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی است. مولفه‌های اصلی نظریه شهرهای تاب‌آور در برابر تغییر اقلیم شامل مدیریت ریسک و امنیت، توسعه پایدار و سبز، سیستم‌های زیرساختی مقاوم، مشارکت اجتماعی و عدالت محیطی، اقتصاد تاب‌آور، حکمرانی و سیاست‌گذاری، سازگاری فرهنگی و اجتماعی، و سلامت و رفاه است. راهبردهای نظریۀ شهرهای تاب‌آور در برابر تغییرات اقلیمی شامل برنامه‌ریزی فضایی، مدیریت منابع آب، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، افزایش انعطاف‌پذیری زیرساخت‌ها، مشارکت اجتماعی، سیاست‌گذاری، افزایش ظرفیت اقتصادی، مدیریت بحران، استفاده از فناوری‌های نوین و حفظ تنوع زیستی است.