بازیابی مجدد انطباقی ساختمان به مثابه رویکردی در رویایی با تغییرات اقلیمی

روزانه هزاران ساختمان جدید در حال تخریب، احداث مجدد و یا نوسازی است و همه ی این مراحل شامل تولید آلاینده ها و نیز مصرف منابع و انرژی است. بنابراین چگونگی برنامه ریزی جهت نیل به بیشترین بهره برداری در عین صرفه جویی در منابع و نیز شناخت چگونگی کاهش آلاینده به جا مانده از ساختمان، در رویارویی با تغییرات اقلیمی ناشی از بکارگیری روش های نادرست امری مهم در نگاه به آینده این صنعت است. استفاده مجدد انطباقی یک استراتژی موثر برای بهینه سازی ساختمان است. در حالی که مزایای استفاده مجدد تطبیقی به طور گسترده بیان شده و نیز تجربه شده است، لزوم پرداختن بیش از پیش به آن به سبب مشکلات روز افزون ناشی از تغییرات اقلیمی، راهکاری در ایفای نقش صنعت ساختمان در نگرش به آینده است. در این مقاله گردآوری اطلاعات به روش اسنادی انجام شده و در نهایت برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده در حوزه ی مبانی نظری و ارتباط بین وجوه از روش استدلال منطقی و با تکیه بر ادراک و بینش نگارندگان استفاده شده است. نتیجه حاصل آنکه بازیابی مجدد انطباقی به عنوان رویکردی در تقابل با رویکرد سنتی تخریب وساخت و ساز جدید می تواند بستری را بوجود آورد که علاوه بر حفظ موجودیت ساختمان، نیاز های کاربری جدید نیز برآورده شود و اینگونه با حذف مصارف اضافی در راستای پایداری عمل کند. استفاده مجدد انطباقی با حذف تولیدات مواد بجا مانده از تخریب و همچنین کاهش قابل توجه مصالح و انرژی در مقایسه با یک ساخت و ساز کاملا جدید راهکاری در رویایی ساختمان با تغییرات اقلیمی است.